Albert Leonard Rosen (ur. 29 lutego 1924, zm. 13 marca 2015) był amerykańskim baseballistą, który przez 10 sezonów grał na pozycji trzeciobazowego w zespole Cleveland Indians.
Życiorys
Rosen podpisał kontrakt jako wolny agent z Cleveland Indians w 1942 roku i początkowo występował w klubie farmerskim, Thomasville Tommies. W czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej, m.in. na południowym Pacyfiku. Jego debiut w Major League Baseball nastąpił 10 września 1947 roku, kiedy wystąpił jako pinch hitter w meczu przeciwko New York Yankees. W 1948 roku zagrał w jednym meczu World Series, w którym Indians pokonali Boston Braves 4–2.
W sezonie 1952 Rosen po raz pierwszy wziął udział w Meczu Gwiazd, a rok później zdobył tytuł lidera w American League w kategorii home runów (45) oraz RBI (145). Jego średnia uderzeń wyniosła 0,336 (2. wynik w lidze), on-base percentage 0,422 (2. wynik w lidze) oraz slugging percentage 0,613 (1. wynik w lidze), co zaowocowało tytułem najbardziej wartościowego zawodnika. Niestety, kontuzja pleców zmusiła go do przedwczesnego zakończenia kariery. Później pełnił funkcje prezydenta New York Yankees, a także prezydenta i menadżera generalnego Houston Astros oraz San Francisco Giants.
Zmarł 13 marca 2015 roku w wieku 91 lat.