Abu’l-ʿAbbās Aḥmad ibn Jaʿfar ibn Muḥammad ibn Hārūn al-Mu’tamid ʿalā’Llāh
Abu’l-ʿAbbās Aḥmad ibn Jaʿfar ibn Muḥammad ibn Hārūn al-Mu’tamid ʿalā’Llāh (arab. أبو العباس أحمد بن جعفر), lepiej znany pod królewskim tytułem al-Mu’tamid ʿalā ’llāh (arab. المعتمد على الله, Zależny od Boga; ur. 842 w Samarze, zm. 14 października 892 tamże) był piętnastym kalifem Abbasydów.
Historia
Al-Muhtadi został usunięty z tronu przez dowódców tureckich. W dniach 16 lub 19 czerwca 870 roku, wojsko wybrało Al-Mu’tamida na swojego następcę i ogłosiło go kalifem, nadając mu tytuł al-Mu’tamid ʿalā ’llāh.
Objęcie władzy przez Al-Mu’tamida zakończyło okres zamieszek określany jako „Anarchia w Samarze”, który rozpoczął się po zamordowaniu al-Mutawakkila w 861 roku. Jednakże jego pozycja była zagrożona wewnętrznie, ponieważ w wyniku wcześniejszych zamachów stanu, rzeczywista władza przeszła w ręce elitarnych wojsk tureckich oraz jego brata, Abu Ahmada Talha, który pełnił rolę głównego dowódcy wojskowego kalifatu i był kluczowym pośrednikiem pomiędzy rządem a Turkami. Po śmierci kalifa Al-Mu’tazza w 869 roku, w Bagdadzie wybuchła nawet ludowa agitacja na rzecz jego wyniesienia na kalifa.
W przeciwieństwie do swojego brata, Al-Mu’tamid nie posiadał doświadczenia ani zaangażowania w politykę, a także nie miał silnej bazy władzy, na której mógłby polegać. Szybko stał się jedynie marionetkowym władcą, co pozostawało prawdą aż do końca jego panowania.
Po śmierci Al-Mu’tamida 14 października 892 roku, „najprawdopodobniej z powodu przejedzenia i picia”, władzę jako kalif objął Al-Mu’tadid.
Życie prywatne
Al-Mu’tamid był synem dziesiątego kalifa Abbasydów, Al-Mutawakkila, oraz niewolnicy z plemienia Kufan o imieniu Fitjan. Jego pełne imię to Ahmad ibn Abi Dżafar, a był również znany pod imieniem ojcowskim Abu’l-Abbas oraz po matce jako Ibn Fityan.
Przypisy
Bibliografia
- Clifford Edmund Bosworth: al-Muʿtazz bi ’Llāh. W: Clifford Edmund Bosworth, Emeri van Donzel, Wolfhart Heinrichs, Charles Pellat: Encyclopedia of Islam. T. VII. New Edition, 1993. DOI: 10.1163/1573-3912_islam_SIM_5668. ISBN 978-90-04-09419-2. (ang.).
- Michael Bonner: The waning of empire, 861–945. W: Chase F. Robinson: The New Cambridge History of Islam, Volume 1: The Formation of the Islamic World, Sixth to Eleventh Centuries. Cambridge: Cambridge University Press, 2010. ISBN 978-0-521-83823-8. (ang.).
- Philip M. Fields: The History of al-Ṭabarī, Volume XXXVII: The ʿAbbāsid Recovery: The War Against the Zanj Ends, A.D. 879–893/A.H. 266–279. Albany, Nowy Jork: State University of New York Press, 1987. ISBN 978-0-88706-054-0. [dostęp 2024-10-20]. (ang.).
- Hugh N. Kennedy: The armies of the caliphs: military and society in the early Islamic state. Londyn, Nowy Jork: Routledge, 2001. ISBN 0-415-25093-5. [dostęp 2024-10-20]. (ang.).
- Hugh N. Kennedy: The Prophet and the Age of the Caliphates. The Islamic Near East from the sixth to the eleventh century. Londyn: Longman, 2004. ISBN 0-582-40525-4. (ang.).
- David Waines: The History of al-Ṭabarī, Volume XXXVI: The Revolt of the Zanj, A.D. 869–879/A.H. 255–265. Albany, Nowy Jork: State University of New York Press, 1992. ISBN 978-0-7914-0763-9. [dostęp 2024-10-20]. (ang.).
