Ma’add al-Mu’izz li-Din Allah
(arab. معد المعزّ لدين ﷲ; ur. około 930, zm. październik 975) – jeden z najbardziej znaczących kalifów fatymidzkich. Ostatecznie zyskał kontrolę nad Egiptem i założył miasto Kair.
Życiorys
Po śmierci swojego ojca, kalifa Al-Mansura w 953 roku, Al-Mu’izz objął władzę w państwie fatymidzkim, które wówczas obejmowało tereny obecnej Tunezji, zachodniej Libii, Sycylii, Algierii i Maroka. Po tym, jak Maroko zrzuciło jego zwierzchnictwo, wysłał wojsko pod dowództwem Dżauhara do Fezu, aby stłumić bunt. Dżauhar dotarł aż do wybrzeży Atlantyku. Po opanowaniu sytuacji w swoim państwie, Al-Mu’izz zwrócił swoją uwagę na Egipt. Przygotowywał się do wojny od 966 roku, lecz wstrzymywał się z jej rozpoczęciem z powodu pielgrzymki swojej matki, która w drodze do Mekki musiała przejść przez terytorium egipskie. Matka Al-Mu’izza została ciepło przyjęta przez władcę Egiptu, Kafura, co skłoniło ją do przekonania syna, by zrezygnował z najazdu na ten kraj. Dopiero po śmierci Kafura w 968 roku, Al-Mu’izz przystąpił do wojny z Egiptem. W ciągu niespełna roku jego armia, dowodzona przez Dżauhara, podbiła cały kraj. Aby umocnić władzę Fatymidów w Egipcie, Al-Mu’izz postanowił przenieść swoją rezydencję z Tunezji. W 972 roku, w pobliżu starej stolicy poprzednich władców Egiptu, założył nowe miasto – Kair. Po zdobyciu Egiptu, Al-Mu’izz rozpoczął inwazję na Syrię, jednak zmarł w październiku 975 roku. Podbój Syrii dokończył jego syn i następca, Al-’Aziz.
Bibliografia
Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.