Al McKibbon

Al McKibbon, właściwie Alfred Benjamin McKibbon (ur. 1 stycznia 1919 w Chicago, zm. 29 lipca 2005 w Los Angeles) był afroamerykańskim kontrabasistą jazzowym, który reprezentował style takie jak bebop, hard bop oraz jazz latynoski.

Życiorys

Był synem pastora, który grał na tubie i gitarze, często wspierany przez matkę, która grała na fortepianie oraz śpiewała. Miał młodszą siostrę, Geraldine. W 1921 roku rodzina przeprowadziła się do Detroit, gdzie jego starszy brat William George dołączył do Midwest Territorial Orchestra jako gitarzysta i zachęcił Al’a do gry na kontrabasie. Uczęszczając do Cass Technical High School, rozwijał swoje umiejętności zarówno na kontrabasie, jak i fortepianie. W wieku siedemnastu lat regularnie występował w lokalnym klubie nocnym B & C, a później grał z perkusistą Kellym Martinem w The Conga Club, oraz z byłym saksofonistą Jimmiego Lunceforda, Tedem Brucknerem.

W 1943 roku Lucky Millinder zabrał go na występy do Nowego Jorku, gdzie McKibbon postanowił osiedlić się na stałe. To tutaj nagrał swoje pierwsze utwory studyjne, grając z Millinderem, a wkrótce potem podpisał kontrakt z saksofonistą Tabem Smithem.

W 1944 roku dołączył do zespołu Colemana Hawkinsa, w którym na fortepianie grał Thelonious Monk. Dzięki Hawkinsowi wziął udział w pierwszej trasie koncertowej „Jazz at the Philharmonic”, zorganizowanej przez Normana Granza, obok takich artystów jak saksofonista Lester Young i trębacz Buck Clayton. Choć jego współpraca z Hawkinsem trwała krótko, to współpraca z Monkiem trwała przez wiele lat. Uczestniczył w kilku wczesnych nagraniach pianisty oraz słynnych jam sessions w Minton’s Playhouse, które były początkiem bebopu. W 1946 roku grał w zespole perkusisty J.C. Hearda w nowojorskim klubie Café Society. W następnym roku Dizzy Gillespie zatrudnił go do swojego big-band’u, aby zastąpił Raya Browna, który miał problemy z zespołem z powodu romansu z Ellą Fitzgerald. Podczas tras koncertowych dzielił pokój z perkusjonistą Chano Pozo, który był pochodzenia kubańskiego. Pomimo bariery językowej, stworzyli wspólny rytm, który stał się podstawą jazzu afrokubańskiego. Innowacje te znalazły odzwierciedlenie w kompozycji Manteca Gillespie’ego, Pozo i Fullera oraz w takich utworach jak Cubano Be Cubano Bop, Tin Tin Deo i Guarichi Guaro.

Po rozwiązaniu zespołu Gillespie’ego w 1949 roku, McKibbon pozostał przy muzyce latynoskiej, którą grał aż do końca swojej kariery. Uczestniczył w sesjach nagraniowych, które zaowocowały przełomowym albumem Birth of the Cool Milesa Davisa, a przez krótki czas współpracował z Countem Basie’em, Earlem Hinesem i Johnnym Hodgesem. W 1951 roku stał się członkiem kwartetu George’a Shearinga, pianisty, który również zainteresował się muzyką afrokubańską. Grał z jego zespołem przez siedem lat, a potem przez rok z Calem Tjaderem.

W 1958 roku przeniósł się do Los Angeles, gdzie przez ponad dekadę pracował jako muzyk sesyjny, nagrywając także dla filmów i telewizji. W 1971 roku wziął udział w tournée „The Giants of Jazz”, zorganizowanym przez producenta George’a Weina, obok takich artystów jak Dizzie Gillespie, Kai Winding, Sonny Stitt, Thelonious Monk i Art Blakey.

Niedługo później nabył kontrabas stworzony w 1650 roku przez znanego austriackiego lutnika Jacoba Steinera, co wzbogaciło brzmienie jego gry. Z biegiem lat zaczął interesować się wykonawstwem muzyki klasycznej. W 1992 roku wraz z orkiestrą symfoniczną nagrał IX Symfonię Ludwiga van Beethovena na pustyni Mojave. Swój pierwszy album jako lider wydał dopiero w 1999 roku, nosił tytuł Tumbao Para los Congueros de Mi Vida.

Zmarł w wieku 86 lat i został pochowany na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Los Angeles.

Małżeństwa

McKibbon był dwukrotnie żonaty. W 1940 roku poślubił Classie z d. Heard, która zmarła w 1967 roku. Jego drugą żoną była Jeanine, którą poślubił w 1969 roku. Pozostali razem do jej śmierci w 1996 roku.

Dyskografia

1999: Tumbao Para los Congueros de Mi Vida (Blue Lady Records)

2004: Black Orchid (Niche Records)

Jako sideman

1951
Billy Taylor – Billy Taylor and His Rhythm – Piano Panorama (Feisted)
1954
Cal Tjader – Cal Tjader – Vibist (Savoy)
1955
Thelonious Monk – Genius of Modern Music – Volume 2 (Blue Note)
Johnny Hodges – Castle Rock (Norgran Records)
Herbie Nichols – The Prophetic Herbie Nichols Vol. 1 (Blue Note)
Herbie Nichols – The Prophetic Herbie Nichols Vol. 2 (Blue Note)
Cal Tjader – Cal Tjader Plays Afro-Cuban (Fantasy)
1956
George Shearing – Latin Escapade
Nat Adderley – To the Ivy League from Nat (EmArcy)
Herbie Nichols – Herbie Nichols Trio (Blue Note)
Cal Tjader – Ritmo Caliente! (Fantasy)
Cal Tjader – Tjader Plays Tjazz (Fantasy)
1957
Coleman Hawkins – The Coleman Hawkins, Roy Eldridge, Pete Brown, Jo Jones All Stars at Newport (Verve)
Miles Davis – Birth of the Cool (Capitol)
Cal Tjader – Mas Ritmo Caliente (Fantasy)
1958
Billy Taylor – The Billy Taylor Touch (Atlantic)
George Shearing – Latin Escapade (Capitol)
George Shearing i Dakota Staton – In the Night (Capitol)
Cal Tjader – Latin for Lovers (Fantasy)
Cal Tjader – Cal Tjader’s Latin Concert (Fantasy)
Cal Tjader – A Night at the Blackhawk (Fantasy)
1959
Cal Tjader – Cal Tjader Goes Latin (Fantasy)
Cal Tjader – Cal Tjader’s Concert by the Sea (Fantasy)
Cal Tjader – Cal Tjader’s Concert by the Sea, Vol. 2 (Fantasy)
1960
Victor Feldman – Latinsville! (Contemporary Records)
George Shearing – On the Sunny Side of the Strip (Capitol)
Cal Tjader – Demasiado Caliente (Fantasy)
Cal Tjader – Cal Tjader Plays Harold Arlen (Fantasy)
1961 Cal Tjader – In a Latin Bag (Verve)
1964 Charles Kynard i Buddy Collette – Warm Winds (World Pacific)
1965 The Jazz Crusaders – Chile Con Soul (Pacific Jazz)
1968
The Byrds – The Notorious Byrd Brothers (Columbia)
Sonny Criss – Sonny’s Dream (Birth of the New Cool) (Prestige)
1970 Randy Newman – 12 Songs (Reprise)
1971
The Giants of Jazz (Atlantic)
Thelonious Monk – The London Sessions (Black Lion)
1976 Dizzy Gillespie – Carter, Gillespie Inc. (Pablo)
1978 Martha Reeves – We Meet Again (Fantasy)
1995 Dizzy Gillespie – The Complete RCA Victor Recordings (Bluebird Records)