Al McCoy, właściwie Fleurent Alfred Lebrasseur (ur. 22 marca 1913 w Winslow, Maine, zm. 1 stycznia 1989) – amerykański bokser, który był pretendentem do tytułu mistrza świata w kategorii ciężkiej.
Jego kariera zawodowego pięściarza rozpoczęła się w 1928 roku. Wiele z jego walk odbywało się w formule no decision, co oznaczało, że zwycięstwo ogłaszano tylko w przypadku zakończenia walki przed czasem. Z biegiem lat McCoy stawał do walk z coraz bardziej znanymi zawodnikami wagi półciężkiej i ciężkiej. Wśród jego zwycięstw można wymienić takie pojedynki jak wygrana z Lou Brouillardem w 1935, Bobem Olinem w 1935 i 1938, Tommy Loughranem w 1936 (z którym zremisował również w tym roku) oraz Melio Bettiną w 1940. Z kolei wśród jego porażek znaleźli się m.in. Vince Dundee w 1934, Bob Pastor w 1938 i 1939, Solly Krieger w 1940 oraz Billy Conn również w 1940 roku.
16 grudnia 1940 roku w Bostonie stoczył walkę o mistrzostwo świata w wadze ciężkiej z obrońcą tytułu Joe Louisem, ale został poddany na początku szóstej rundy. Po tym pojedynku McCoy stoczył tylko jedną walkę w 1942 roku, po czym zakończył swoją karierę zawodową w boksie.
Przypisy
Bibliografia
Wykaz walk zawodowych McCoya [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
Al McCOY [online], Sport & Note [dostęp 2015-07-04] (ang.).
Loading ...