Al McCoy – bokser i mistrz świata
Al McCoy, właściwie Alexander Rudolph (urodzony 23 października 1894 roku w Rosenhayn, New Jersey, zmarł 22 sierpnia 1966 roku w Los Angeles), był amerykańskim bokserem i byłym zawodowym mistrzem świata w kategorii średniej.
Był pierwszym leworęcznym zawodnikiem, który zdobył tytuł zawodowego mistrza świata.
McCoy pochodził z żydowskiej rodziny, a jego ojciec był koszernym rzeźnikiem. Swoje pierwsze walki zawodowe stoczył w 1910 roku, przyjmując irlandzki pseudonim, aby rodzice nie dowiedzieli się o jego karierze bokserskiej. Większość jego pojedynków odbywała się w formule no decision. Wśród znanych rywali, z którymi walczył, byli Soldier Bartfield w 1913 roku oraz Mike Gibbons w 1914 roku. Z Bartfieldem, według relacji prasowych, McCoy wygrał, natomiast z Gibbonsem poniósł porażkę. Jego menadżerem bokserskim był Dan Morgan.
28 lutego 1914 roku McCoy stoczył wyrównany pojedynek z Joe Chipem. Ustalono, że odbędzie się rewanż, jednak Joe Chip zachorował i jego miejsce zajął brat George Chip, który był ówczesnym zawodowym mistrzem świata wagi średniej. 7 kwietnia 1914 roku w Nowym Jorku McCoy zaskoczył wszystkich, nokautując Chipa w pierwszej rundzie i zdobywając tytuł mistrza świata.
Jako mistrz świata McCoy walczył w formule no decision, co oznaczało, że mógł stracić tytuł tylko w przypadku porażki przed czasem. Nie jest do końca jasne, w których pojedynkach tytuł był na szali; poniżej znajduje się prawdopodobna lista tych walk:
W większości z tych starć McCoy według relacji prasowych nie był uważany za lepszego boksera. Oprócz tego stoczył wiele innych walk bokserskich. W latach 1915 i 1916 zmierzył się z George’em Chipem, a w 1917 z Jackiem Dillonem (zdaniem prasy również te pojedynki przegrał).
11 listopada 1917 roku w Nowym Jorku Mike O’Dowd odebrał McCoyowi tytuł mistrza świata, nokautując go w szóstej rundzie. Po utracie tytułu McCoy kontynuował karierę zawodową, głównie w formule no decision. W 1918 roku Harry Greb pokonał go na punkty. Jack Dillon dwukrotnie stoczył z nim walki w 1918 roku, a Leo Houck raz w 1919 roku. W tym samym roku McCoy został znokautowany przez Joe Chipa oraz Mike’a O’Dowda. Ostatnią walkę bokserską stoczył w 1924 roku.
Później McCoy pracował jako trener bokserski oraz występował w epizodycznych rolach w filmach.
Przypisy
Bibliografia
Al McCoy (Al Rudolph) [online], International Jewish Sports Hall of Fame [dostęp 2015-06-23] (ang.).
A Look Back: Al McCoy [online], The Jewish Boxing Blog, 26 lutego 2011 [dostęp 2015-06-23] (ang.).
Al McCoy (Alexander Rudolph) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-23] (ang.).
Wykaz walk zawodowych McCoya [online], boxrec.com [dostęp 2017-08-17] (ang.).
Loading ...