Al-Kabri (arab. الكابري) – zlikwidowana wieś arabska, która znajdowała się w Dystrykcie Akki w Mandacie Palestyny. Wioska została opuszczona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, w wyniku ataku żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana 21 maja 1948 roku.
Położenie
Al-Kabri leżała na zachodnich zboczach wzgórz Zachodniej Galilei, w odległości 12,5 km na północny wschód od miasta Akka. Według danych z 1945 roku, wieś miała powierzchnię 3130,1 ha i liczyła 1520 mieszkańców.
Historia
Odkrycia archeologiczne ujawniły ślady osadnictwa ludzkiego z czasów neolitu. Jednak stałe zabudowania starożytnego miasta Tel Kabri powstały około XXV wieku p.n.e. Obszar miasta wynosił ponad 32 ha, otoczony był wałem ziemnym o wysokości 7 metrów i szerokości 35 metrów, na którym wzniesiono wieże strażnicze. Było to kluczowe kanaanejskie miasto-państwo Zachodniej Galilei, w centrum którego znajdował się dwupiętrowy pałac monarchy. Miasto utrzymywało regularne kontakty handlowe z Egiptem i Kretą oraz było połączone z portem morskim przy Achziw. Z nieznanych przyczyn miasto zostało opuszczone w XVI wieku p.n.e., a jego pozostałości zachowały się w dobrym stanie, głównie z powodu braku późniejszych osad. Od 1983 roku trwają tam badania archeologiczne.
Później w tym rejonie powstała wieś arabska al-Kabri, która była wspomniana już w XII wieku przez krzyżowców jako Cabra. Na początku XV wieku arabski historyk al-Maqrizi wymienił wieś jako al-Kabira. W 1291 roku sułtan Al-Aszraf Chalil przeznaczył dochody z al-Kabri na cele charytatywne w Kairze. Źródła wody w tej okolicy były używane do zaopatrywania pobliskiego miasta Akka, co wymagało budowy wodociągu. W wyniku I wojny światowej w 1918 roku Palestyna znalazła się pod brytyjskim panowaniem. W kolejnych latach żydowskie organizacje syjonistyczne zaczęły wykupywać ziemię od arabskich właścicieli. W tym czasie al-Kabri była dużą wsią, w której znajdowały się meczet oraz szkoła podstawowa dla chłopców.
29 listopada 1947 roku przyjęta została Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181, która przyznała te tereny państwu arabskiego. W trakcie wojny domowej w Mandacie Palestyny w 1948 roku w okolicy stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w Galilei. Nocą z 31 stycznia na 1 lutego 1948 roku grupa szturmowa Palmach zaatakowała wieś, wysadzając dom wpływowej rodziny al-Husajni. W wyniku tego incydentu część członków klanu al-Husajni uciekła do Libanu. 27 marca 1948 roku żydowska organizacja paramilitarna Hagana wysłała konwój w celu wsparcia oblężonego kibucu Jechi’am, który jednak wpadł w zasadzkę w pobliżu al-Kabri, tracąc 47 żydowskich bojowników. W nocy z 20 na 21 maja 1948 roku, podczas I wojny izraelsko-arabskiej, Izraelczycy zajęli wieś al-Kabri, a 21 Batalion Brygady Karmeli dopuścił się masakry cywilów, zabijając około 6 mieszkańców. Następnie wszystkie domy zostały zburzone.
Niepotwierdzona publikacja z Palestyny cytuje relację dowódcy 21 Batalionu, Dov Jirmija: „Kabri została zdobyta bez walki. Prawie wszyscy mieszkańcy uciekli. Jeden z żołnierzy, Jehuda Reszef, który był jednym z niewielu ocalałych z konwoju Jechi’am, znalazł kilku młodych ludzi, którzy nie uciekli. Było ich prawdopodobnie siedmiu. Rozkazali im wykopać jakieś rowy, a następnie zastrzelili ich z karabinu maszynowego. Niektórzy zginęli, ale kilku rannych zdołało uciec. Dowódca batalionu nie zareagował. Reszef, jako ocalały z konwoju Jechi’am, cieszył się specjalnym statusem w batalionie i później awansował do stopnia generała brygady. Usprawiedliwiał swoje działania jako akt zemsty.”
Ocalona z wioski, Amina Muhammad Musa, przedstawiła swoją relację: „Ja i mój mąż opuściliśmy Kabri przed upadkiem… O świcie [następnego dnia], gdy mój mąż przygotowywał się do porannej modlitwy, minął nas nasz przyjaciel Raja i wzywał, abyśmy dalej uciekali… Niedługo później spotkaliśmy Żydów… Zabrali nas i kilku wieśniaków… w opancerzonym samochodzie do wioski. Tam przesłuchiwał nas żydowski oficer, który przyłożył pistolet do szyi mojego męża i pytał: „Jesteś z Kabri?” Żydzi zabrali mojego męża, Ibrahima Dabaja, Hussajna Hassana al-Khubaizaha, Khalilaa l-Tamlawi, Osmana Iban As’ad Mahmuda i Raję. Resztę wypuścili… Oficer podszedł do mnie i powiedział, abym nie płakała. Spaliśmy w nocy w sadach wioski. Następnego dnia rano, razem z Umm Hussajn, poszłam do wioski… Na drodze na plac wioski spotkałam Umm Taha. Płakała i powiedziała: „Idź dalej, a zobaczysz swojego zabitego męża.” Znalazłam go. Został postrzelony w tył głowy.”
Miejsce obecnie
Obszar wioski al-Kabri jest obecnie zajmowany przez kibuce Kabri, Gaton i En Ja’akow. Palestyński historyk Walid Chalidi opisał pozostałości wioski al-Kabri w następujący sposób: „Wszystko, co pozostało po wiosce, to fundamenty i rozdrobniony kamień, które porastają ciernie, chwasty i krzewy.”
Loading ...