Al Jarreau

Al Jarreau, właściwie Alwyn Lopez Jarreau (ur. 12 marca 1940 w Milwaukee, zm. 12 lutego 2017 w Los Angeles) – amerykański wokalista jazzowy.

Życiorys

Był synem pastora Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego i piątym z sześciorga dzieci w rodzinie. Muzyka zawsze odgrywała ważną rolę w życiu jego rodziny, jednak to jego brat zainspirował go do podjęcia muzycznych improwizacji. Al początkowo marzył o tym, by zostać pastorem, jak jego ojciec, a w dzieciństwie był bardzo religijny. Gdy rozpoczął studia, wielu uważało, że wybierze karierę sportowca, zwłaszcza w koszykówce lub baseballu, ale finalnie tak się nie stało.

W trakcie studiów (na kierunku psychologia) zaczął występować na koncertach, tworząc pierwsze trio o nazwie Indigos. W 1966 roku uzyskał tytuł magistra psychologii, a następnie przeniósł się do San Francisco, gdzie przez dwa lata pracował w opiece społecznej. W 1968 roku postanowił zająć się muzyką zawodowo. Początkowo współpracował z Julio Martinezem w Sausalito, a pod koniec 1968 roku osiedlił się w Los Angeles. W Nowym Jorku miał okazję poznać Quincy’ego Jonesa.

W kolejnych latach Al starał się podpisać kontrakt z wytwórnią płytową, jednak w tym czasie rock and roll zdobywał ogromną popularność, co sprawiało, że jazz i muzyka, którą tworzył Al, nie cieszyły się zainteresowaniem. W 1971 roku ponownie przeprowadził się, tym razem do Kalifornii.

W zimie 1974/1975 roku w Troubadour w Hollywood, dwóch łowców talentów z wytwórni Warner Bros. dostrzegło jego talent i charyzmę. Al podpisał 20-letni kontrakt i w 1975 roku wydał swój debiutancki album „We Got By”. Miał wtedy 35 lat, a to był początek jego imponującej kariery. Album „We Got By” nie odniósł jednak dużego sukcesu aż do legendarnego koncertu „Onkel Poe’s”, który odbył się w dniu jego 36. urodzin, zorganizowanego przez Sigiego Locha. Po tym występie i europejskiej trasie koncertowej, Al zyskał uznanie krytyków, nazywając go m.in. „człowiekiem z orkiestrą w głosie” oraz „cudownym głosem z USA”. Jego improwizacje, w których naśladował dźwięki instrumentów i różne melodie, wzbudzały entuzjazm. Stworzył także swoją wersję utworu „[Take Five]”, który fani żądali na każdym koncercie. Al Jarreau nie był tylko muzykiem, ale również artystą estradowym, który rozmawiał z fanami i świetnie bawił się z zespołem, co tworzyło niesamowitą atmosferę podczas jego występów.

Muzykę, którą tworzył, określał jako „Youmbination music” lub „Jarreau-Music”. Jego albumy stanowiły mieszankę popu, funku, soulu, rhythm and bluesa, salsy i jazzu. Jego drugi album, nagrany na koncercie w stadionie Wembley, został wydany w 1985 roku. W tym samym roku wziął udział w nagraniu charytatywnego singla „We Are the World”. W 1987 roku powstała piosenka „Moonlighting”, która stała się tytułowym utworem do serialu o tym samym tytule (polski tytuł: „Na wariackich papierach”).

W 1994 roku spełniło się jego marzenie – nagrał album z udziałem swoich ulubionych muzyków (takich jak Paulinho da Costa, Steve Gadd, Joe Sample, David Sanborn, Marcus Miller). Album ten nosił tytuł „Tenderness” (Czułość). W 1996 roku ukazał się kolejny album – pierwszy z serii „Best of”, ale ostatni wydany przez Warner Bros. Po zakończeniu kontraktu Al Jarreau występował w wielu miejscach i z różnymi muzykami. W 1998 roku podpisał umowę z Verve/GRP, co otworzyło przed nim nowe możliwości i pozwoliło na współpracę z wieloma starymi przyjaciółmi, w tym z Tommym Li Pumą. Na początku 2000 roku Al Jarreau wydał swój pierwszy album w nowej wytwórni zatytułowany „TomorrowToday”.

Nagrody

Al Jarreau pięciokrotnie zdobył nagrodę Grammy:

  • 1977 – Look to the Rainbow – najlepszy wokalista jazzowy
  • 1978 – All Fly Home – najlepszy wokalista jazzowy
  • 1981 – Blue Rondo a la Turk – najlepszy wokalista jazzowy
  • 1981 – Breakin’ Away – najlepszy wokalista pop
  • 1992 – Heaven and Earth – najlepszy wokalista R&B

Jest jedynym artystą, który został uznany za najlepszego wokalistę w trzech kategoriach: jazzowej, popowej i R&B.

Wybrana dyskografia

  • 1975 We Got By
  • 1976 Glow
  • 1977 Look to the Rainbow
  • 1978 All Fly Home
  • 1980 This Time
  • 1981 Breakin’ Away
  • 1983 Jarreau
  • 1984 High Crime
  • 1985 In London
  • 1986 L Is for Lover
  • 1988 Heart’s Horizon
  • 1992 Heaven and Earth
  • 1994 Tenderness
  • 1996 Best of
  • 1999 Tomorrow – Today
  • 2002 All I Got
  • 2002 Samba de Uma Nota So
  • 2004 Accentuate the Positive
  • 2007 Givin’ It Up (featuring George Benson)
  • 2008 Christmas
  • 2009 The Very Best Of: An Excellent Adventure
  • 2014 My Old Friend: Celebrating George Duke

Przypisy

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona wokalisty (ang.)