Al-Hasaka
Al-Hasaka (arab. م مُحافظة الحسكة) to jedna z 14 jednostek administracyjnych pierwszego rzędu (muhafaza) w Syrii, usytuowana w północno-wschodniej części kraju. Od wschodu graniczy z Irakiem, od północy z Turcją, a od południa i zachodu z muhafazami Dajr az-Zaur oraz Ar-Rakka.
Większość obszaru jest kontrolowana przez Autonomiczną Administrację Północnej i Wschodniej Syrii, znaną jako zachodni Kurdystan.
W tej prowincji znajduje się 1717 wiosek, w tym: 1161 arabskich, 453 kurdyjskich, 98 asyryjskich oraz 53 mieszanych.
Rzeka Chabur, dopływ Eufratu, przepływa przez prowincję na długości 440 km.
Gospodarka
W 2007 roku w rolnictwie zajmowano 417 494 ha powierzchni nawadnianych oraz 792 503 ha deszczowanych. Użytki rolne w prowincji Al-Hasaka stanowią 29% całkowitej powierzchni użytków rolnych w Syrii. W uprawach dominują: pszenica, bawełna, warzywa, rośliny strączkowe i owoce. W regionie prowadzi się także hodowlę zwierząt oraz produkcję wełny, nabiału i innych produktów pochodzenia zwierzęcego. Prowincja dysponuje bogatymi zasobami wodnymi, które stanowią 52% syryjskich zasobów wodnych. W Al-Hasaka wydobywa się większość krajowych zasobów ropy naftowej, gazu oraz siarki.
Ludność
W muhafazie Al-Hasaka znajduje się 595 wiosek, w tym: 501 arabskich, 57 kurdyjskich, 28 asyryjskich oraz 9 mieszanych arabsko-kurdyjskich.
Podział administracyjny
Prowincja jest podzielona na cztery dystrykty (jednostki administracyjne drugiego rzędu), które dzielą się na poddystrykty (jednostki administracyjne trzeciego rzędu).
- Al-Hasaka (7 poddystryktów)
- Bir al-Hulw al-Wardijja
- Al-Haul
- Al-Hasaka
- Tasll Tamr
- Al-Arisza
- Asz-Szaddada
- Markada
- Al-Malikijja (3 poddystryktów)
- Al-Malikijja
- Al-Jarubijja
- Al-Dżawadijja
- Al-Kamiszli (4 poddystrykty)
- Al-Kahtanijja
- Tall Hamis
- Al-Kamiszli
- Amuda
- Ras al-Ajn (2 poddystrykty)
- Ras al-Ajn
- Ad-Dirbasijja
Gubernatorzy prowincji
- Subhi Ahmed Harb (do 3 lutego 2001)
- Aram Saliba (od 3 lutego 2001)
- Ali bin Mualla Ahmed (do 30 marca 2002)
- Salim Ali Kaboul (30 marca 2002 – 4 października 2004)
- Muhammad Nammour (od 4 października 2004)
- Muhammad Nimour al-Nimour Ibn Qaddour (do 10 lutego 2009)
- Muadha Salloum (od 10 lutego 2009)
- Khader Abdel Wahab Ali Al Hussein (od 11 lipca 2012)
- Muhammad Zaal Al-Ali (25 marca 2013 – 15 października 2016)
- Jay Sawadah Al-Hamoud Al-Mousa (15 października 2016 – 30 maja 2020)
- Ghassan Halim Khalil (30 maja 2020 – 20 lipca 2022)
- Louay Siyouh (od 20 lipca 2022)
Kurdowie
Na początku XX wieku w Imperium Osmańskim miały miejsce czystki etniczne, które dotknęły ludność chrześcijańską, w szczególności Ormian i Asyryjczyków. W wyniku ludobójstwa wielu Asyryjczyków uciekło do Syrii, osiedlając się głównie w rejonie Dżaziry. W czasie I wojny światowej oraz w jej następstwie, tysiące Asyryjczyków opuściło swoje domy w Anatolii po masakrach. W tym samym czasie Kurdowie również masowo uciekali z Turcji z powodu konfliktów z władzami kemalistowskimi, znajdując schronienie w Syrii, gdzie władze Mandatu Francuskiego przyznały im obywatelstwo. W latach dwudziestych XX wieku do prowincji Dżazira przybyło około 20 000 Kurdów. Po 1926 roku, po stłumieniu rebelii szejka Saida przeciwko władzom tureckim, 25 000 Kurdów przeniosło się z Turcji do prowincji Dżazira, gdzie również uzyskali obywatelstwo od francuskich władz mandatowych.
Przed 1927 rokiem w prowincji istniało 45 wiosek kurdyjskich, a w 1929 roku nastąpiła nowa fala uchodźców, gdyż władze mandatowe zachęcały Kurdów do osiedlania się w Syrii. W 1939 roku liczba wiosek kurdyjskich wzrosła do 700-800. Władze francuskie organizowały osiedlanie uchodźców, a jednym z najważniejszych planów było stworzenie nowych miast i wsi w Górnej Dżazirze w północno-wschodniej Syrii, aby zakwaterować uchodźców uznawanych za „przyjaznych”. To z kolei skłoniło prześladowane mniejszości narodowe z Turcji do opuszczenia swoich domów i majątków przodków, szukając schronienia i możliwości odbudowy życia w względnym bezpieczeństwie w sąsiedniej Syrii. W rezultacie obszary przygraniczne w prowincji Al-Hasaka zaczęły mieć przewagę ludności kurdyjskiej, podczas gdy Arabowie pozostali większością w dolinach rzecznej i innych regionach.
Loading ...