Al-Halladż – Mistyk i Męczennik Islamu
Al-Halladż, właściwie Al-Husajn ibn Mansur al-Halladż, arabski: الحلاج (urodzony około 858 roku, zmarł 26 marca 922 roku) był perskim mistykiem (sufi), teologiem oraz męczennikiem islamu, stanowiącym postać literacką w tradycji mistycznej. Jest on symbolem całkowitego oddania miłości do Boga.
Potępiony przez muzułmańskich ulema, został aresztowany w 913 roku. Po długim procesie, w końcu skazano go na śmierć i powieszono w Bagdadzie w 922 roku za między innymi stwierdzenie, że osiągnął pełną jedność z Bogiem, co wyraził w słynnych słowach „ana al-hakk” – „ja jestem prawdą”. Po jego śmierci wokół jego życia narosła legenda w społeczności muzułmańskiej. Wiele arabskich, perskich, tureckich, hinduskich oraz malajskich poetów upamiętniło go w swoich dziełach jako męczennika mistycznego zjednoczenia, który zginął na szubienicy z powodu swojej głębokiej miłości do Boga. Dla wielu muzułmanów stał się on postacią uważaną za świętego.