Al-Hakam I

Al-Hakam I

Al-Hakam I, znany również jako Abû al-`Âs al-Hakam ibn Hisham (urodzony w 770 roku w Kordobie, zmarły 21 maja 822 roku w Kordobie), był emirem Kordoby w latach 796-822.

Życiorys

Był synem Hiszama I oraz wnukiem Abd ar-Rahmana I.

Al-Hakam I wpisał się w historię dzięki swojemu kontrowersyjnemu postępowaniu, które budziło oburzenie wśród ortodoksyjnych muzułmanów oraz islamskich duchownych. Był uzależniony od alkoholu, szczególnie uwielbiał wino, a także pasjonował się myślistwem. Na swoim dworze w Kordobie miał doborową gwardię, w której skład wchodziło wielu cudzoziemców, w tym głównie Murzynów, którzy nie znali języka arabskiego.

W 805 roku jego przeciwnicy wywołali zamieszki w stolicy, które emir stłumił z całą surowością. W ciągu jego rządów miały miejsce jeszcze kilka buntów. Największy z nich, znany jako Motín del Arrabal (Bunt w Arrabal, od nazwy południowego przedmieścia Kordoby ar-rabad), miał miejsce w 814 roku i zakończył się licznymi publicznymi ukrzyżowaniami, wygnaniem mieszkańców oraz zniszczeniem znacznej części Kordoby przez armię władcy.

W 807 roku, z inicjatywy emira al-Hakama I, w Toledo odbyła się wystawna uczta, podczas której doszło do wymordowania zaproszonych gości, będących elitą miasta. To zdarzenie przeszło do historii jako Jornada del Foso (Rzeź niedobitków).

Po nim na tron Kordoby wstąpił jego syn Abd ar-Rahman II.

Bibliografia

Małgorzata M. Hertmanowicz-Brzoza, Kamil K. Stepan, Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-077-6, OCLC 749692036. Brak numerów stron w książce.

Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 1997, s. 69. ISBN 83-7052-226-2.