Al-Ghazzawija

Al-Ghazzawija

Al-Ghazzawija (arab. ‏الغزاوية‎) to nieistniejąca już wieś arabska, która znajdowała się w Dystrykcie Bajsanu w Mandacie Palestyny. Została opuszczona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej po ataku żydowskiej Hagany, który miał miejsce 20 maja 1948 roku.

Położenie

Wieś Al-Ghazzawija leżała w wschodniej części Doliny Bet Sze’an. Zlokalizowana była w depresji rzeki Jordan na wysokości 250 metrów nad poziomem morza, w odległości 2 km na wschód od miasta Bet Sze’an. Z danych z 1945 roku wynika, że do wsi należały tereny o powierzchni 1840,8 ha, a jej populacja wynosiła 1640 osób, w tym 620 Żydów.

Historia

W okolicy Al-Ghazzawiji znajdują się liczne stanowiska archeologiczne, które świadczą o długiej historii osadnictwa w tym rejonie. Na północy znajduje się stanowisko archeologiczne Tell al-Barta, na zachodzie Tell al-Hasn, a na południowym zachodzie Tell al-Maliha. Odkrycia archeologiczne potwierdzają, że w tym miejscu istniała starożytna osada, której historia sięga około XXX wieku p.n.e. i trwała nieprzerwanie do VIII wieku. W późniejszych wiekach wieś była zamieszkana przez członków beduińskiego klanu al-Ghazzawija. W czasach brytyjskiego panowania Al-Ghazzawija była dużą wsią, której mieszkańcy zajmowali się uprawą zbóż.

Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181, przyjęta 29 listopada 1947 roku, przyznała te tereny państwu żydowskiemu. Dzień po ogłoszeniu niepodległości Izraela, państwa arabskie rozpoczęły inwazję, co doprowadziło do I wojny izraelsko-arabskiej. Wojska irackie usiłowały zdobyć Dolinę Bet Sze’an, biorąc udział w bitwie o Geszer w dniach 15–17 maja 1948 roku. Al-Ghazzawija znajdowała się w zachodniej części doliny, blisko rzeki Jordan. Obawiając się, że wieś może być wykorzystana przez siły arabskie, Izrael podjął decyzję o jej zniszczeniu. 20 maja 1948 roku żydowscy żołnierze z Brygady Golani zajęli Al-Ghazzawiję. Wszyscy mieszkańcy zostali wysiedleni (uciekli do Transjordanii), a ich domy zostały zburzone.

Miejsce obecnie

Na obszarze Al-Ghazzawiji utworzono stawy hodowlane ryb, a pola uprawne przejęły sąsiednie kibuce Newe Etan i Ma’oz Chajjim. Palestyński historyk Walid Chalidi opisał pozostałości wioski Al-Ghazzawija w sposób następujący:

Przypisy