Al-Butajmat

Al-Butajmat (arab. ‏البطيمات‎) to nieistniejąca już wieś arabska, która znajdowała się w Dystrykcie Hajfy w Mandacie Palestyny. Została wyludniona oraz zniszczona podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny, po ataku żydowskiej Hagany w dniu 1 maja 1948 roku.

Położenie

Al-Butajmat usytuowana była w południowej części płaskowyżu Manassesa. Wieś znajdowała się na wysokości 200 metrów n.p.m., w odległości 31 kilometrów na południowy wschód od Hajfy. Zgodnie z danymi z 1945 roku, do wioski należały ziemie o powierzchni 855,7 ha, a jej mieszkańców liczono wówczas 110.

Historia

W okresie brytyjskiego panowania, al-Butajmat była niewielką wioską, której mieszkańcy zajmowali się uprawą zbóż. W wiosce znajdował się również jeden meczet. W latach 30. XX wieku organizacje syjonistyczne zaczęły nabywać okoliczne tereny. W wyniku tego w 1945 roku na zachód od wioski powstał żydowski kibuc Even Icchak (później przemianowany na Galed).

Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181, przyjęta 29 listopada 1947 roku, przyznała te obszary nowo utworzonemu państwu żydowskiemu. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny, działacz syjonistyczny Josef Weitz wezwał w styczniu 1948 roku do usunięcia mieszkańców z arabskich wiosek, w tym al-Butajmat. W dniu 1 marca 1948 roku wieś Dalijat ar-Rauha została zajęta przez siły żydowskiej Hagany, podczas gdy al-Butajmat zaatakował oddział Irgunu. 4 kwietnia 1948 roku, dominujące siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, pod dowództwem Fauziego al-Kawukdżiego, rozpoczęły oblężenie kibucu Miszmar ha-Emek. Po pięciu dniach walk, żydowskie siły Palmach przeprowadziły kontratak z rejonu kibucu En ha-Szofet. W kolejnych dniach wysiedlono oraz zniszczono sąsiednie arabskie wsie, wypierając siły arabskie w kierunku Dżaninu. W dniu 1 maja 1948 roku siły Hagany zajęły wieś al-Butajmat, wysiedlając wszystkich jej mieszkańców, a następnie niszcząc ich domy.

Miejsce obecnie

Obszar dawnej wioski al-Butajmat pozostaje opuszczony, aczkolwiek jej pola uprawne zostały przejęte przez sąsiedni kibuc Galed. Palestyński historyk Walid Chalidi opisał pozostałości wioski w następujący sposób: „Teren jest ogrodzony, porośnięty trawą i kaktusami. Poza rozsianymi po całym obszarze cegłami, brak jakichkolwiek śladów domów”.