Al-Buchari

Muhammad Ibn Ismail Ibn Ibrahim Ibn al-Mughira al-Buchari

Muhammad Ibn Ismail Ibn Ibrahim Ibn al-Mughira al-Buchari, znany powszechnie jako Al-Buchari (urodzony w 810 roku w Bucharze, zmarł w 870 roku w Chazantak koło Samarkandy) był perskim uczonym muzułmańskim, sunnitą, autorem najsłynniejszego i najwyżej cenionego przez sunnitów zbioru tradycji Proroka, znanego jako „Sahih al-Buchari”, który zajmuje praktycznie drugie miejsce po Koranie.

Życiorys

Al-Buchari przyszedł na świat w rodzinie znanego zbieracza hadisów, Ismaila Ibn Ibrahima, w Bucharze. W młodym wieku stracił ojca. Już jako dziecko nauczył się wszystkich hadisów dostępnych w jego rodzinnym regionie. W 820 roku, w towarzystwie matki oraz starszego brata, wyruszył w podróż. Wkrótce po osiągnięciu wieku młodzieńczego zaczął oceniać i opowiadać hadisy. Po ukończeniu 18 lat zaczął dokumentować wypowiedzi towarzyszy Proroka (ashab an-nabi) oraz ich następców (at-tabi’un). Jako 16-latek odbył hadżdż do Mekki z matką i bratem. Następnie odwiedzał wszystkie kluczowe ośrodki myśli muzułmańskiej, gdzie wymieniał się hadisami z innymi uczonymi. Zgodnie z tradycją, w ten sposób miał poznać ponad 1000 przekazicieli hadisów oraz nauczyć się ponad 600 000 hadisów, w tym zarówno wiarygodnych, jak i tych budzących wątpliwości. W trakcie kosztownych podróży na zbieranie hadisów wydał cały swój majątek i nigdy nie dorobił się bogactwa, mimo iż zarabiał wystarczająco dużo. Po 16 latach nieobecności powrócił do Buchary, gdzie spisał swój zbiór wiarygodnych hadisów, zatytułowany „Sahih al-Buchari”, który zawiera 7275 hadisów, podzielonych na 93 rozdziały tematyczne. W 864 roku osiedlił się w Najsabur (obecnie Niszapur), gdzie spotkał innego znanego kodyfikatora tradycji, Muslim Ibn al-Hadżdżadża, który prawdopodobnie był jego uczniem lub współpracownikiem. Z powodów politycznych Al-Buchari musiał przenieść się do Chazantak, wsi położonej niedaleko Samarkandy. Warto dodać, że był skrajnym sunnitą, przeciwnym kompromisom zarówno z szyitami, jak i mutazylitami, wierząc, że jedynie uznanie proroka Mahometa za najwyższy autorytet po Koranie może zapewnić jedność islamu. Zmarł w 870 roku i został pochowany w Samarkandzie.

Dzieła

Sahih al-Buchari (arab. ‏صحيح البخاري‎) – zbiór 7275 hadisów, podzielonych na 93 rozdziały tematyczne;
Al-adab al-mufrad (arab. الادب المفرد) – zbiór hadisów dotyczących etyki i savoir-vivre’u;
At-Tarich al-kabir (arab. التاريخ الكبير) – słownik biograficzny tradentów przekazujących hadisy;
At-tarich as-saghir (arab. التاريج الصغير) – skrócona wersja wyżej wymienionej pracy.