Al-Bakara

Al-Bakara (arab. ‏سورة البقرة‎, pol. krowa) to druga oraz najdłuższa sura w Koranie, składająca się z 286 wersetów. Jest to sura medyńska, co oznacza, że została objawiona po Hidżrze. Niemniej jednak, dwa ostatnie wersety klasyfikowane są przez muzułmańskich egzegetów jako mekkańskie. Warto zauważyć, że jest to jedna z 29 sur, które zaczynają się od muqattaʿat, czyli „tajemniczych liter”. W tej surze muzułmanie są zachęcani do unikania kłótni oraz do traktowania Żydów i animistów z szacunkiem, a także do nakłaniania ich do przyjęcia islamu za pomocą argumentacji. Zawiera ona także wiele przepisów prawnych.

Al-Bakara jest jedną z pierwszych sur, które zyskały rozpoznawalność poza światem islamu. Jan z Damaszku w swoim dziele z 730 roku wspomina o „tekście Krowy”, jednak nie identyfikuje go jako część Koranu.

Nazwa

Nazwa sury al-Bakara pochodzi od incydentu, w którym Izraelici spierali się z Mojżeszem na temat złożenia w ofierze krowy, by ustalić, kto zabił nieżywego człowieka. Opis tego zdarzenia znajduje się w wersetach 2:67-74. Sura podejmuje również temat, w którym Mojżesz (Musa) krytykuje Żydów za oddawanie czci złotemu cielcowi.

Ważne wersety

Sura al-Bakara zawiera wiele istotnych wersetów. Oto kilka z nich:

2:62. Dotyczy pozytywnego stosunku Koranu do monoteistycznych religii niemuzułmańskich:

Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku, i nie będą zasmuceni! (tłum. Józef Bielawski)

2:173. Porusza temat żywności zakazanej w islamie:

On zakazał wam tylko: padliny, krwi i mięsa wieprzowego, i tego, co zostało złożone na ofiarę czemuś innemu niż Bogu. Lecz ten, kto został do tego zmuszony, a nie będąc buntownikiem ani występnym, nie będzie miał grzechu. Zaprawdę; Bóg jest przebaczający, litościwy! (tłum. Józef Bielawski)

2:190-194. Obejmuje temat dżihadu:

Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami. Zaprawdę; Bóg nie miłuje najeźdźców! I zabijajcie ich, gdziekolwiek ich spotkacie, i wypędzajcie ich, skąd oni was wypędzili – Prześladowanie jest gorsze niż zabicie. – I nie zwalczajcie ich przy świętym Meczecie, dopóki oni nie będą was tam zwalczać. Gdziekolwiek oni będą walczyć przeciw wam, zabijajcie ich! – Taka jest odpłata niewiernym! – Ale jeśli oni się powstrzymają… – zaprawdę, Bóg jest przebaczający, litościwy! I zwalczajcie ich, aż ustanie prześladowanie i religia będzie należeć do Boga. A jeśli oni się powstrzymają, to wyrzeknijcie się wrogości, oprócz wrogości przeciw niesprawiedliwym! Miesiąc święty za miesiąc święty. Rzeczy święte podlegają talionowi. A jeśli kto odnosi się wrogo do was, to i wy odnoście się wrogo do niego, podobnie jak on odnosi się wrogo do was. I bójcie się Boga! I wiedzcie, że Bóg jest z bogobojnymi! (tłum. Józef Bielawski)

2:255. Znany jako „Werset Tronu” (Ajat ul-Kursī). Jest to ważna modlitwa, którą muzułmanie odmawiają szczególnie w sytuacjach zagrożenia:

Bóg! Nie ma boga, jak tylko On – Żyjący, Istniejący! Nie chwyta Go ni drzemka, ni sen. Do Niego należy to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi! A któż będzie się wstawiał u Niego inaczej jak za Jego zezwoleniem? On wie, co było przed nimi, i On wie, co będzie po nich. Oni nie obejmują niczego z Jego wiedzy, oprócz tego, co On zechce. Jego tron jest tak rozległy jak niebiosa i ziemia; Jego nie męczy utrzymywanie ich. On jest Wyniosły, Ogromny! (tłum. Józef Bielawski)