Al-Anfal

Al-Anfal

Al-Anfal (arab. ‏سورة الأنفا‎) to ósma sura w Koran. Jest to sura medyńska, która została objawiona po bitwie pod Badr w 624 roku n.e. (2 roku hidżry). Tworzy parę z następną surą, At-Tauba.

Treść

Sura ta opisuje bitwę pod Badr, podkreślając, że Allah wspierał wiernych w pokonaniu swoich wrogów, pomimo ich przewagi liczebnej. Dowództwo nad nimi sprawował Amr ibn Hiszam, znany jako Szatan, ze względu na swoją intensywną nienawiść do muzułmanów:

Gdy wzywaliście pomocy Najwyższego, odpowiedział wam: Poślę w waszą pomoc tysiące aniołów.

Sura zaznacza również, że Mahomet oraz jego towarzysze nie ponoszą odpowiedzialności za śmierć poległych mekkańczyków, ponieważ ich zgon był zasłużony:

To nie wy ich pozabijaliście, oni padli od miecza Wszechmocnego. To nie ty [Muhammadzie] walczyłeś przeciwko nim.

Koran zakazuje muzułmanom prowadzenia walki dla zysków materialnych, ale nakazuje obronę religii. Łupy zdobyte w trakcie wojen powinny być przeznaczone na szlachetne cele:

Pamiętajcie, że piątą część łupów winni jesteście Bogu, Prorokowi, rodzicom, krewnym, sierotom, podróżującym i ubogim. (8:42)… wy szukacie doczesnych skarbów, a Bóg pragnie dać wam skarby wieczne, bo jest potężny i mądry. (8:68)

Sura wskazuje również, że Allah ceni ludzi walecznych i odważnych, natomiast nienawidzi zdrajców oraz kłamców.