Al Anderson

Albert „Al” Anderson

Albert „Al” Anderson (ur. 11 października 1950 w Nowym Jorku) to amerykański gitarzysta, najbardziej rozpoznawany jako członek zespołu Bob Marley & The Wailers w latach 1974–1976 oraz 1978–1981. Po śmierci Boba Marleya dołączył do The Wailers Band, a w 2008 roku, razem z Juniorem Marvinem, stworzył własny zespół nawiązujący do tradycji Wailersów, znany jako The Original Wailers. Jest bratem Mela „Star” Andersona, pierwszego perkusisty heavymetalowej grupy Twisted Sister.

Życiorys

Al Anderson przyszedł na świat w Nowym Jorku w rodzinie o silnych muzycznych korzeniach: jego ojciec był basistą w zespole R&B, a matka śpiewała w chórze kościelnym. Swoją muzyczną przygodę rozpoczął od nauki gry na puzonie w Mountclair High School w New Jersey. Po wydaleniu z liceum przez kilka miesięcy uczęszczał jako wolny słuchacz na zajęcia w renomowanym Berklee College of Music w Bostonie. Jako gitarzysta i basista występował z formacją The Centurions, gdzie został dostrzegł przez Chrisa Wooda, członka znanego brytyjskiego zespołu rockowego Traffic. Zachwycony grą Andersona, Wood zaprosił go do londyńskiego studia wytwórni Island Records, aby uczestniczył w nagraniach nowego albumu zespołu. Ostatecznie projekt ten nie został zrealizowany (zespół Traffic zakończył działalność), jednak Anderson pozostał w Londynie i podpisał kontrakt z Island jako gitarzysta studyjny.

W jesieni 1974 roku został zatrudniony do nagrań na płytę Natty Dread, najnowsze wydawnictwo Boba Marleya i jego zespołu The Wailers. W czerwcu i lipcu 1975 roku brał udział w trasie koncertowej promującej ten album, Natty Dread Tour. Na początku 1976 roku, po zakończeniu nagrań do kolejnego albumu Rastaman Vibration, opuścił zespół (jego miejsce zajął Donald Kinsey). Jak wyjaśniał później, głównym powodem odejścia były nieporozumienia z menedżerem grupy, Donem Taylorem, którego oskarżał o chciwość i brak szacunku dla muzyków.

Później Anderson dołączył do zespołu Word, Sound & Power, który miał być instrumentalnym wsparciem dla Petera Tosha, byłego współzałożyciela The Wailers. Wziął udział w nagraniach dwóch pierwszych solowych albumów wokalisty: Legalize It (1976) oraz Equal Rights (1977). W 1978 roku ponownie dołączył do The Wailers, uczestnicząc w pamiętnym koncercie One Love Peace w kwietniu, a niedługo później w trzymiesięcznym tournée Kaya Tour. Zagrał na dwóch kolejnych albumach studyjnych: Survival (1979) i Uprising (1980), a także brał udział w trasach koncertowych Babylon by Bus Tour, Survival Tour oraz Uprising Tour.

Po śmierci Marleya w maju 1981 roku, wraz z innymi członkami Wailersów, założył zespół The Wailers Band, aby kontynuować dziedzictwo grupy. Współpracował także z takimi artystami jak Ben Harper, Lauryn Hill, Stevie Wonder oraz zespołami Steel Pulse i Third World. W 2008 roku, po długotrwałym sporze o nieuregulowane wynagrodzenia sprzed lat, opuścił The Wailers Band i razem z Juniorem Marvinem założył nową grupę, The Original Wailers.

Przypisy

Bibliografia

• Craig Harris: Al Anderson: Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
• Roger Steffens: Al Anderson Bio. hermosarecords.com. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
• Hugh Robertson: The Original Wailers: Sharing the Love. thebrag.com. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
• Larson Sutton: Al Anderson: Bob Marley, Peter Tosh and Onward (Interview). jambands.com. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
• Larson Sutton: Interview: Al Anderson. reggaeville.com. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).