Al-Anbija – Prorocy w Koranie
Al-Anbija, co w polskim tłumaczeniu oznacza Prorocy (arab. الأنبياء), to 21. sura w Koranie. Została ona jednomyślnie zakwalifikowana do sur mekkańskich, które zostały objawione przed Hidżrą. Głównym tematem tej sury są prorocy z przeszłości, którzy głosili to samo przesłanie co Mahomet.
Pochodzenie nazwy sury
Nazwa sury Al-Anbija pochodzi od opisanych w niej historii wielu proroków, w tym: Ibrahima (Abrahama), Musy (Mojżesza), Luta, Sulejmana (Salomona) oraz Dauda (Dawida). Warto jednak zauważyć, że nie odnosi się ona tylko do proroków. Tytuły sur w Koranie pełnią rolę słów kluczowych, które zazwyczaj służą do odróżniania poszczególnych sur.
Główne wątki i postaci w surze Al-Anbija
- Prorocy są jedynie ludźmi.
- Upadek wielu narodów i cywilizacji jako skutek ich złego postępowania.
- Refutacja kultu fałszywych bożków oraz różnych pogańskich wierzeń.
- Znaki i dowody na istnienie Allaha (Boga) są widoczne w naturze.
- Życie zostało stworzone z wody.
- Śmierć jest nieunikniona.
- Musa (Mojżesz) i Harun (Aaron).
- Ibrahim (Abraham).
- Lut.
- Nuh (Noe).
- Sulejman (Salomon).
- Ayub (Hiob).
- Junus (Jonasz).
- Zakarija (Zachariasz) i Jahja (Jan Chrzciciel).
- Marjam (Maria) i Isa (Jezus).
- Rodzaj ludzki jako jedna umma.
- Gog i Magog.
- Sceny z Dnia Ostatecznego.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Przekład Koranu według Musy Çaxarxan Czachorowskiego (źródło: Muzułmański Związek Religijny w RP, Białystok 1439/2018).
Tłumaczenie znaczenia Świętego Koranu według Józefa Bielawskiego (źródło: PIW, Warszawa 1986).
Tłumaczenie znaczenia Świętego Koranu według Jana Murzy Tarak Buczackiego (źródło: nakładem Aleksandra Nowoleckiego, Warszawa 1858).
Tekst Koranu z transliteracją, tłumaczeniami na wiele języków (w tym Józefa Bielawskiego) oraz recytacjami.
Muzułmańska strona poświęcona egzegezie Koranu.
