Akwila z Synopy

Akwila z Synopy był prozelitą żydowskim i uczniem rabina Akiby ben Josefa, żyjącym na początku II wieku.

Życiorys

Akwila jest znany jako autor przekładu Biblii hebrajskiej na język grecki, który stworzył około 130 roku n.e. Inicjatywa ta była wynikiem działań rabinów, którzy pragnęli zastąpić w Synagodze powszechnie stosowaną Septuagintę, używaną w Kościele wczesnochrześcijańskim. Przekład Akwilii został wykorzystany przez Orygenesa w jego dziele Hexapla, z którego do dziś przetrwały jedynie fragmenty. Orygenes umieścił ten przekład obok Septuaginty, a także przekładów Symmachusa i Teodocjona w osobnym opracowaniu, zwanym Tetrapla. W przeciwieństwie do Septuaginty, przekład Akwili charakteryzuje się literalizmem oraz dosłownością w odniesieniu do tekstu hebrajskiego. To wierne tłumaczenie oryginału stało się narzędziem w dyskusjach z chrześcijanami, którzy opierali się na wcześniejszej, ich zdaniem zbyt dowolnej, wersji Septuaginty.

Zachowane manuskrypty

W 1897 roku do Biblioteki Uniwersyteckiej w Cambridge przywieziono fragmenty dwóch kodeksów zawierających przekład Akwili. Pierwszy z nich, oznaczony jako AqBurkitt, odkryto w synagodze w Kairze w Egipcie i zawiera fragmenty z 1 Królewskiej 20,7-17 oraz 2 Królewskiej 23,12-27. Publikacja tego kodeksu miała miejsce w pracy Francisa C. Burkitta zatytułowanej Fragments of the Books of Kings According to the Translation of Aquila, Cambridge, 1898, str. 3-8. Jest to palimpsest datowany na koniec V wieku n.e. lub początek VI wieku n.e. Drugi kodeks, oznaczony jako AqTaylor, zawiera fragmenty Psalmów 90–103. Publikacja tych fragmentów została dokonana przez Charlesa Taylora w jego pracy Hebrew-Greek Cairo Genizah Palimpsests (Cambridge, 1900, s. 54-65). Ten kodeks datowany jest na drugą połowę V wieku n.e. lub na początek VI wieku n.e., ale nie później. Oba kodeksy charakteryzują się używaniem imienia Bożego zapisywanego literami hebrajskimi.

Przypisy

Bibliografia

Marcel Simon, przekład Eligia Bąkowska: Cywilizacja wczesnego chrześcijaństwa I-IV w. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981, s. 389 i 462. ISBN 83-06-00598-8. (pol.)