Akwaforta

Akwaforta i Kwasoryt

Akwaforta, znana również jako kwasoryt (z włoskiego acquaforte – mocna woda, odnosząca się do kwasu azotowego) to technika graficzna o charakterze wklęsłym, a także odbitka uzyskana tą metodą. Technika ta została opracowana na przełomie XV i XVI wieku, a jej popularność wzrosła w XVI wieku.

Proces Tworzenia Akwaforty

Tworzenie akwaforty polega na przygotowaniu metalowej formy drukowej, na której rysunek uzyskuje się poprzez trawienie. W pierwszym etapie płytę miedzianą lub cynkową pokrywa się werniksem akwafortowym, który znajduje się w kwasie w postaci nieroztworzonej. Następnie za pomocą stalowej igły wykonuje się rysunek, odsłaniając powierzchnię metalu. Kolejnym krokiem jest zanurzenie płyty w kwasie, co prowadzi do wytrawienia wgłębnego rysunku. Aby pogłębić ciemniejsze partie rysunku, proces trawienia powtarza się kilkakrotnie. Po zakończeniu trawienia i usunięciu werniksu, w płytę wciera się farbę drukową, która osiada jedynie w wytrawionych zagłębieniach. Farba, wciśnięta w te zagłębienia, jest następnie przenoszona na papier za pomocą prasy wklęsłodrukowej.

Znani Artyści Akwaforty

Wśród artystów korzystających z techniki akwaforty znajdują się: Albrecht Dürer, Rembrandt, Jacques Callot, Berthold Hellingrath, Francisco Goya, Giovanni Battista Piranesi, James Abbott McNeill Whistler, Marc Chagall, Pablo Picasso, Taras Szewczenko, Daniel Chodowiecki, Jan Piotr Norblin, Michał Płoński, Leon Wyczółkowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Józef Pankiewicz, Wojciech Weiss, Zbigniew Rabsztyn, Józef Pieniążek, Magdalena Gintowt-Juchniewicz, Cezary Paszkowski, Barbara Rosiak, Leszek Rózga, Barbara Narębska-Dębska, Tadeusz Michał Siara, Beata Nehring oraz Chaim Goldberg.

Pierwsza Akwaforta

Pierwsza znana akwaforta została stworzona w 1513 roku przez szwajcarskiego sztycharza Urs Graf. W wyniku rozwoju tej techniki w XVIII wieku wynaleziono akwatintę, co rozszerzyło możliwości oddawania półtonów.