Aktywność promieniotwórcza
Aktywność promieniotwórcza to wielkość fizyczna odpowiadająca szybkości, z jaką rozpadają się jądra atomowe w danej próbce.
Własności
Z definicji wynika, że dla grupy N0 atomów o stałej rozpadu λ, aktywność tych atomów jest proporcjonalna do liczby jąder:
A(t) = | dN(t) / dt | = –dN(t) / dt = –dN0e-λt / dt = λN0e-λt = λN(t),
gdzie: N(t) – liczba jąder radionuklidu w chwili t. Zanik aktywności opisuje wyrażenie wykładnicze:
A(t) = λN0e-λt = A0e-λt,
gdzie A0 to aktywność w chwili początkowej.
Aktywność nie jest uzależniona od prostych procesów fizycznych ani chemicznych, takich jak zmiany temperatury, ciśnienia czy reakcje chemiczne.
Jednostki
Jednostką aktywności jest bekerel, Bq:
1 Bq = 1 rozpad / 1 s
Popularną i historyczną jednostką pozaukładową jest kiur (jednostka miary):
1 Ci = 3,7 · 1010 Bq
1 Ci został zdefiniowany jako aktywność jednego grama radu-226.
Wielkości pochodne
Aktywność przeliczona na jednostkę masy substancji promieniotwórczej nazywana jest aktywną właściwą. Może być także wyrażana względem długości (dla źródeł liniowych), powierzchni (dla źródeł płaskich) lub objętości.
Aktywność substancji pozbawionej zanieczyszczeń określa się jako aktywność własną.
Zobacz też: aktywność nasycenia
Przykładowe wartości
Aktywność a zagrożenie promieniowaniem
Aktywność nie jest miarą stopnia zagrożenia promieniowaniem jonizującym. Ryzyko napromieniowania zależy od wielu czynników, takich jak: rodzaj promieniowania, energia emitowanych cząstek, ich przenikliwość, typ radionuklidu (czy jest metabolizowany, czy szybko wydalany z organizmu), a także sposób napromieniowania (wewnętrzny czy zewnętrzny) oraz narząd narażony na promieniowanie.
Przypisy
Bibliografia
Piotr Jaracz: Promieniowanie jonizujące w środowisku człowieka. Fizyka, skutki radiologiczne, społeczeństwo. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-235-0146-7. Brak numerów stron w książce.
Loading ...