Aktywność elektrodermalna to zjawiska elektryczne, które są generowane przez skórę i mierzone na jej powierzchni.
Można zarejestrować różnicę potencjałów w dwóch oddalonych punktach (co wykorzystują badania takie jak EKG, EEG itp.) oraz oporność skóry (lub jej odwrotność, czyli przewodność).
Aktywność elektrodermalna dzieli się na:
- aktywność toniczną – charakteryzuje się stałym poziomem AE lub powolnymi zmianami,
- aktywność fazową – występują szybkie zmiany w odpowiedzi na bodźce.
W ramach badań AE analizowane są takie parametry jak: amplituda, latencja, czas spadku i narastania AE oraz habituacja odpowiedzi.
Bibliografia:
Janusz Rybakowski, Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Psychiatria. Podstawy psychiatrii. T. 1. Wrocław: Elsevier, Urban & Partner, 2010. ISBN 978-83-7609-102-0. Brak numerów stron w książce.