Aktywacja neutronowa

Aktywacja neutronowa

Aktywacja neutronowa to proces, w którym promieniowanie neutronowe powoduje indukcję radioaktywności w różnych materiałach.

Ma miejsce, gdy jądra atomowe przechwytują swobodne neutrony, co prowadzi do ich cięższej i wzbudzonej formy. Pochłonięcie neutronu wiąże się z natychmiastową emisją wysokoenergetycznego promieniowania gamma. Jądro, które powstaje w wyniku wychwytu neutronu (posiadające o jeden neutron więcej niż jądro wyjściowe), często jest radioaktywne i ulega rozpadowi, emitując różne cząstki, takie jak elektrony (w wyniku rozpadu beta minus), neutrony, protony czy cząstki alfa. Takie radioaktywne jądra mogą mieć czas połowicznego rozpadu w zakresie od ułamków sekundy do wielu lat.

Aktywacja neutronowa jest realizowana w reaktorach atomowych lub za pomocą wiązek neutronów, które mogą pochodzić z reaktora lub być wytwarzane przez tzw. generatory.

Proces ten jest wykorzystywany do produkcji izotopów promieniotwórczych, takich jak kobalt-60, a także stanowi ważne narzędzie analityczne umożliwiające precyzyjne oznaczanie składów pierwiastkowych materiałów. Prowadzone są badania mające na celu przyspieszenie rozkładu niektórych radioaktywnych izotopów znajdujących się w odpadach po przetwarzaniu zużytego paliwa jądrowego w ramach cyklu paliwowego.

Zobacz też

• Aktywacja jądra

Bibliografia

red. nacz. tomu Jan Zienkiewicz; red. nacz. Heliodor Chmielewski: Encyklopedia Techniki. T. Energia jądrowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16, seria: Encyklopedia Techniki.