Aktywacja jądrowa
Aktywacja (znana także jako aktywizacja radiacyjna) to proces, w którym trwałe jądro atomowe przekształca się w jądro nietrwałe w wyniku pochłonięcia cząstki elementarnej. Proces ten uzyskuje się poprzez bombardowanie substancji, która ma być aktywowana, wiązkami cząstek o odpowiedniej energii. Aktywacja może także zachodzić w sposób naturalny, jak ma to miejsce w przypadku powstawania izotopu 14C. Cząstkami, które aktywują, są najczęściej elektrony (w przypadku aktywacji elektronowej) lub neutrony (w przypadku aktywacji neutronowej).
Stan nasycenia, nazywany również aktywnością nasycenia, występuje, gdy liczba rozpadających się jąder jest równa liczbie nowych jąder, które powstają. Aktywność nasycenia jest proporcjonalna do strumienia cząstek aktywujących oraz makroskopowego przekroju czynnego. Zwykle osiąga się go po upływie czasu odpowiadającego 10 okresom półrozpadu jądra powstałego w wyniku aktywacji.
Zobacz też
Bibliografia
Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.). Brak numerów stron w książce.
Red. nacz. tomu Jan Zienkiewicz, red. nacz. Heliodor Chmielewski: Encyklopedia Techniki. T. Energia jądrowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16, seria: Encyklopedia Techniki.
Linki zewnętrzne
Otrzymywanie i wydzielanie izotopów promieniotwórczych przez Instytut Fizyki Jądrowej. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-12)].
Loading ...