Aksum – Starożytne Królestwo
Aksum to starożytne królestwo, które funkcjonowało od lat 80 p.n.e. aż do 825 r. Jego terytorium obejmowało północną część obecnej Etiopii oraz Erytrei, a stolicą królestwa było Aksum.
Królestwo rozwijało się głównie dzięki handlowym kontaktom z Półwyspem Arabskim oraz z innymi regionami Afryki, na przykład z królestwem Meroe. Z Meroe sprowadzano cenne surowce, takie jak kość słoniowa, kauczuk, czy przyprawy korzenne, które były następnie transportowane na szlaki handlowe. Z portu w Adulis eksportowano towary do basenu Morza Śródziemnego, a także do Indii i na Cejlon. Największy rozwój Aksum miało miejsce w III-VI wieku, kiedy to królestwo znacząco poszerzyło swoje granice na południe i zachód, stając się jedną z głównych potęg ówczesnego Bliskiego Wschodu. W połowie IV wieku, za panowania Ezany, Aksum przyjęło chrześcijaństwo dzięki wpływom syryjskich kupców. W tym samym okresie królestwo podporządkowało sobie Kusz. Bogactwo i znaczenie Aksum były widoczne w złotej monecie bitej przez Ezanę, która początkowo była zdobiona nowiem i dwiema gwiazdami, a po przyjęciu chrześcijaństwa zyskała wizerunek krzyża.
W latach 20. VI wieku, władca Aksum, Kaleb, nawiązał sojusz z cesarzem bizantyńskim Justynianem I Wielkim w walce przeciwko Himjarytom. Dwukrotnie, w 523 i 525 roku, podjął próby podboju Półwyspu Arabskiego, co zapewniło Aksum kontrolę nad jego południowymi terytoriami do około 570 roku. Jednak wyprawa z tego roku mająca na celu zdobycie Mekki zakończyła się niepowodzeniem, co doprowadziło do utraty wpływów Aksum na Półwyspie Arabskim na rzecz Persji.
Od VII wieku Aksum zaczęło stopniowo podupadać, co było związane z ekspansją islamu oraz odcięciem królestwa przez muzułmanów od kluczowych szlaków handlowych łączących Morze Śródziemne z Oceanem Indyjskim. Arabowie zdobyli także aksumijskie wybrzeże Morza Czerwonego, w tym wyspy Dahlak oraz zatokę Massaua. Ostateczny upadek Aksum nastąpił w IX-X wieku.
Loading ...