Akrokorynt

Akrokorynt (gr. Ακροκόρινθος) to wzgórze zlokalizowane w Grecji, na Peloponezie, osiągające wysokość 575 m nad poziomem morza. W czasach starożytnych stanowiło akropol dla znajdującego się u jego podnóża Koryntu. Na tym miejscu istniała słynna w całym greckim świecie świątynia Afrodyty, która była również wspomniana w mitologii. Cechowały ją praktyki sakralnej prostytucji, w których uczestniczyły setki kapłanek, a które miały miejsce w zespole przyświątynnym. Fundamenty niewielkiej świątyni Afrodyty można znaleźć na jednym z dwóch szczytów Akrokoryntu, od strony miasta, podczas gdy szczyt dominujący nad autostradą jest siedzibą bizantyjskiego i średniowiecznego zamku.

Historia Akrokoryntu

Akrokorynt od czasów starożytnych pełnił również funkcję twierdzy. Pierwsze znane umocnienia zaczęły powstawać tutaj najpóźniej w VI wieku p.n.e. Od tego momentu twierdza była regularnie rozbudowywana przez Greków, Rzymian oraz Bizantyjczyków. W 1147 roku flota sycylijska pod dowództwem Rogera II najechała Koryntię i samo miasto, jednak nie udało się jej zdobyć twierdzy. Od 1205 roku Akrokorynt był oblegany przez Normanów, którzy, mimo początkowych niepowodzeń i klęsk w starciach, ostatecznie zdołali zdobyć twierdzę w 1209 roku poprzez sukcesywne osłabienie obrońców. W 1210 roku krzyżowiec Gotfryd z Villehardouin włączył Akrokorynt do Księstwa Achai. Jego syn, Wilhelm II z Villehardouin, przeprowadził znaczne prace rozbudowujące twierdzę. Przez wiele stuleci Akrokorynt znajdował się pod panowaniem Turcji Osmańskiej, a po 1821 roku, kiedy osmańscy zarządcy zostali wypędzeni, twierdza straciła na znaczeniu. Do dzisiaj zachowały się mury obronne oraz cysterna, podczas gdy niemal wszystkie inne budynki zostały zniszczone.