Akredytacja w ochronie zdrowia

Akredytacja w ochronie zdrowia (łac. accreditio, co oznacza „zawierzyć, zaufać”; od łac. credo, „wiara”) to system oceny jakości opieki zdrowotnej. W kontekście organizacji zajmujących się świadczeniem opieki zdrowotnej, termin „akredytacja” odnosi się do dobrowolnego, uporządkowanego procesu oceny, który ma na celu wspieranie poprawy jakości i bezpieczeństwa tej opieki, przeprowadzanego przez niezależnych wizytatorów.

Cechy Programów Akredytacyjnych

Dobrowolność: Zgłoszenie zamiaru poprawy działalności jest dobrowolne (choć w niektórych krajach, takich jak Francja, akredytacja jest obowiązkowa).
Niezależność i autonomia: Ocena opiera się na opublikowanych, multidyscyplinarnych standardach akredytacyjnych, a decyzje dotyczące przyznania lub odmowy akredytacji są podejmowane przez autonomiczne organy decyzyjne.
Spełniane kryteria standardów: Standardy muszą być istotne (mają wpływ na jakość i bezpieczeństwo opieki), zrozumiałe, mierzalne oraz o charakterze edukacyjnym, które ukierunkowują praktykę. Nieliczne standardy dotyczą struktury, większość koncentruje się na procesie i wynikach opieki.
Ocena koleżeńska: Wizytatorzy akredytacyjni to praktykujący lekarze, pielęgniarki i administratorzy, co sprzyja wymianie doświadczeń w celu poprawy i edukacji.
Cykliczność oceny: System akredytacji zakłada ciągłe doskonalenie, dlatego przeglądy są planowane i przeprowadzane regularnie.
Samoocena: Wiele programów akredytacyjnych zachęca do samooceny, co pozwala na identyfikację obszarów do poprawy oraz ocenę zgodności z wymaganiami standardów akredytacyjnych. Jest to szczególnie użyteczne w fazie przygotowawczej.
Zgodność z procedurą akredytacyjną: Proces akredytacji jest oparty na ustalonej i jawnej procedurze, która określa sposób zgłoszenia, zasady przygotowania do przeglądu, przebieg wizytacji, kryteria oceny oraz metodologię podejmowania decyzji dotyczących przyznania lub odmowy akredytacji dla szpitali.

Polskie Regulacje Prawne

Regulacje dotyczące dobrowolnego uczestnictwa jednostek medycznych w procesie akredytacji zawarte są w ustawie o akredytacji w ochronie zdrowia z dnia 6 listopada 2008 roku. Artykuł 3 tej ustawy stanowi, że podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych może ubiegać się o akredytację po wcześniejszym złożeniu stosownego wniosku do ministra właściwego do spraw zdrowia.

Inne regulacje prawne dotyczące standardów akredytacyjnych w Polsce obejmują:

ustawę z dnia 24 kwietnia 2009 r. wprowadzającą ustawę o prawach pacjenta oraz Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia i ustawę o konsultantach w ochronie zdrowia,
rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2009 roku dotyczące Rady Akredytacyjnej.

Instytucją odpowiedzialną za akredytację jest Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w Krakowie.