Akop Akopian (orm. Հակոբ Հակոբյան, ros. Акоп Акопян, urodził się 29 maja 1866 roku w Jelizawietpolu, zmarł 13 listopada 1937 roku w Tbilisi) był ormiańskim poetą oraz działaczem komunistycznym.
Życiorys
Akopian pochodził z rodziny robotnika-chałupnika. W latach 90. XIX wieku rozpoczął publikację swoich wierszy, a w 1899 roku wydał swój pierwszy zbiór. W 1902 roku nawiązał współpracę z ruchem rewolucyjnym w Zakaukaziu, a w 1904 roku wstąpił do SDPRR. Jego twórczość obejmowała rewolucyjne wiersze, takie jak: Koczegar (1904), Riewolucija (1905), Umerli, no nie propali (1906), a także poematy Nowoje utra (1909), Krasnyje Wołny (1911) oraz pieśni bojowe Na zarie (1910), Gorod (1911), Strach (1913) i inne. W swoich dziełach wyrażał przekonanie o nadchodzącym zwycięstwie rewolucji oraz podkreślał solidarność pracowniczą. Po radzieckim podboju Gruzji został komisarzem banków w tym kraju i zasiadał w Centralnym Komitecie Wykonawczym (CIK) ZFSRR. W tym okresie jego poezja koncentrowała się na bohaterstwie budownictwa socjalistycznego oraz przyjaźni wyzwolonych narodów. Pisał hymny na cześć rewolucji i ustroju radzieckiego. W 1923 roku otrzymał honorowy tytuł Ludowego Poety Armenii i Gruzji.
Bibliografia
Hasło w Wielkiej Encyklopedii Radzieckiej (ros.) [dostęp 2019-04-13]
