Akō

Akō (jap. 赤穂市 Akō-shi) to portowe miasto w Japonii, usytuowane na wyspie Honsiu (Honshū), w prefekturze Hyōgo.

Miasto jest znane z produkcji soli morskiej, pięknego zamku, historycznych ulic, gorących źródeł (onsen) oraz opowieści o zemście 47 rōninów.

Położenie

Akō znajduje się w południowo-zachodniej części prefektury, nad Morzem Wewnętrznym, u ujścia rzeki Chikusa. Sąsiaduje z miastami: Aioi od wschodu oraz Bizen od zachodu.

Na południu graniczy z otwartym morzem przybrzeżnym Harima-nada, które jest częścią Morza Wewnętrznego. Linia brzegowa Akō obejmuje róg Parku Narodowego Seto Naikai.

Sól z Akō

Miasto zdobyło swoją gospodarczą pozycję dzięki produkcji soli morskiej, której historia sięga okresu Nara (710–784). W okresie Edo (1603–1867) znaczenie soli z Akō wzrosło, gdy w Banshū Akō powstał duży taras soli (salina) pozyskiwanej metodą irihama, co przynosiło dochody domenie feudalnej (han) Akō.

W 2019 roku historia produkcji soli w Akō została uznana za dziedzictwo Japonii.

W Japonii sól jest tradycyjnie używana nie tylko w kuchni, ale również w wielu rytuałach związanych z ślubami, narodzinami dzieci oraz sportem (sumō). Proces produkcji soli morskiej jest integralną częścią historii Japonii, a w regionie Akō jest to szczególnie widoczne. Jej delikatny, ale bogaty smak oraz różnorodność zastosowań kulinarnych czynią ją niezbędną w japońskich domach.

Galeria: Ako Marine Science Museum, „kraina soli”

Akō Gishi-sai

W okresie Edo hanowi Akō wiodło się dobrze, a miasto słynęło z produkcji soli morskiej wysokiej jakości. Obecnie Akō jest bardziej znane z licznych dzieł literackich i sztuk teatralnych, takich jak Kanadehon chūshingura (Wzór liter, czyli skarbiec wiernych wasali, 1748), która opisuje zemstę czterdziestu siedmiu rōninów za ich pana, daimyō Akō, Naganori Asano.

Na pamiątkę tych wydarzeń z lat 1701–1703, w dniu 14 grudnia odbywa się coroczny festiwal Akō Gishi-sai, w trakcie którego jedna z parad odtwarza te historyczne wydarzenia.

Galeria: Parada w trakcie Akō Gishi-sai

Hata no Kawakatsu

Hata no Kawakatsu, żyjący na przełomie V i VI wieku (dokładne daty urodzin i śmierci są nieznane), to legendarną postacią japońskiego folkloru. Przypisuje mu się wprowadzenie do obrzędów shintō rytualnych tańców kagura w VI wieku. Uznawany jest za protoplastę linii dziedzicznej, która obejmuje wielu wybitnych dramaturgów i aktorów teatru nō, takich jak Zeami. Uważany był za głowę klanu Hata oraz stratega księcia Shōtoku (574–622), ale istnieje także teoria, że był bogatym kupcem, który zajmował się finansami dworu cesarskiego. Jego potęga finansowa pozwoliła mu na udział w budowie Heian-kyō (starożytnej stolicy w obecnym Kioto) oraz chramu Ise-jingū.

W legendach przedstawiany jest również jako reinkarnacja lub potomek pierwszego cesarza Chin, Qin Shi Huanga (ur. 259 p.n.e., zm. 210 p.n.e.).

Zakłada się, że jeśli Kawakatsu rzeczywiście istniał, prawdopodobnie był imigrantem z Chin lub kimś, kto dotarł do Japonii przez Chiny.

Legenda głosi, że Kawakatsu często odwiedzał region Akō, zmarł tam i został pochowany w świętym miejscu spoczynku Ōsake-jinja O-tabisho na małej wyspie Iku (lub Iki) w zatoce Sakoshi. Z kolei chram Ōsake-jinja znajduje się blisko, na drugim brzegu w dzielnicy Sakoshi w Akō, i jest poświęcony Kawakatsu jako bóstwu.

Galeria: Legenda Kawakatsu