Akmeizm
Akmeizm (od greckiego słowa akmḗ oznaczającego „szczyt, wyższy stopień czegoś, pora rozkwitu”; znany także jako adamizm lub klaryzm) to modernistyczny kierunek w poezji i literaturze rosyjskiej, który rozwijał się w latach 1912–1932 i stanowił odmianę neoklasycyzmu. Powstał w wyniku krytyki symbolizmu, prowadzonej przez młodych twórców związanych z grupą „Cech poetów”, działającą w latach 1911–1914. Inicjatorem tego ruchu był Nikołaj Gumilow, a wśród jego kluczowych przedstawicieli znajdowały się takie postacie jak Osip Mandelsztam, Anna Achmatowa, Michaił Kuzmin i Siergiej Gorodiecki. Głównym organem akmeistów było czasopismo „Apollon”.
Nazwa tego kierunku pochodzi od greckiego terminu akme, który oznacza szczyt lub punkt kulminacyjny. Akmeici opowiadali się za odejściem od wieloznaczności w poezji, twierdząc, że istoty rzeczy nie da się poznać, na rzecz opisu realnego świata i rzeczywistości takiej, jaka ona jest. Mimo że pamiętali o tym, co jest niepoznawalne, nie traktowali tego jako głównego tematu swojej twórczości. W przeciwieństwie do futuryzmu i symbolizmu, akmeizm nawiązywał do klasycystycznych wartości oraz tradycji.
Przypisy
Bibliografia
- Epoki literackie. T. 9: Dwudziestolecie międzywojenne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 10. ISBN 978-83-01-15509-4.
- Akmeizm, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2010-02-07].
- Akmeizm – WIEM, darmowa encyklopedia. [dostęp 2010-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-29)]. (pol.).
- AKMEIZM – Encyklopedie w INTERIA.PL. [dostęp 2010-02-07]. (pol.).
- AKMEIZM – Leksykony w INTERIA.PL. [dostęp 2010-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)]. (pol.).
Loading ...