Akiyuki Nosaka
Akiyuki Nosaka (jap. 野坂 昭如 Nosaka Akiyuki; urodził się 10 października 1930 w Kamakurze, zmarł 9 grudnia 2015 w Tokio) był japońskim pisarzem, piosenkarzem, autorem tekstów oraz członkiem Izby Radców japońskiego Zgromadzenia Narodowego w latach 1983–1984.
Posługiwał się pseudonimami Yukio Aki (jap. 阿木 由紀夫 Aki Yukio) w pracy dziennikarskiej oraz Claude Nosaka (jap. クロード 野坂 Kurōdo Nosaka) jako wykonawca muzyczny.
Życiorys
Jego ojciec pełnił funkcję zastępcy gubernatora prefektury Niigata. Matka Akiyukiego zmarła krótko po jego narodzinach, a chłopiec został zaadoptowany przez ciotkę w Kobe. W trakcie nalotów na to miasto podczas II wojny światowej stracił przybranego ojca oraz siostrę. Ciotka, którą traktował jak matkę, została poważnie ranna. Jako sierota w zniszczonym mieście zmuszony był żyć z kradzieży, co doprowadziło go do sierocińca-ośrodka dla młodocianych przestępców, z którego ostatecznie został wydobyty przez swojego biologicznego ojca. Akiyuki podjął studia z zakresu romanistyki na Uniwersytecie Waseda, jednak ich nie ukończył.
Rozpoczął karierę jako autor tekstów piosenek, opowiadań oraz programów telewizyjnych. W późniejszych latach często występował w telewizji jako komentator oraz piosenkarz.
W 1963 roku opublikował swoją pierwszą książkę Erogotoshi-tachi (Mistrzowie pornografii, 1966), której akcja toczy się w Kobe i wykorzystuje lokalny dialekt. Utwór ten przyniósł mu uznanie (w 1966 roku Shōhei Imamura nakręcił na jego podstawie film). Tematyka erotyczna była częstym motywem jego twórczości. W 1972 roku został ukarany grzywną za opublikowanie w czasopiśmie Omoshiro-hanbun (dosł. dla żartu, pół żartem) opowiadania Yojōhan fusuma no shitabari, autorstwa Kafū Nagai (1879–1959). Mimo odwołań i zeznań świadków na jego korzyść, japoński Sąd Najwyższy podtrzymał wyrok.
Innym ważnym tematem w jego twórczości był chaos, który panował po wojnie w Japonii, oraz wątki autobiograficzne związane z trudnym dzieciństwem. Oba te motywy są widoczne w nowelach Hotaru no haka (Grobowiec świetlików) oraz Amerika hijiki (Amerykańskie algi), za które w 1967 roku otrzymał literacką Nagrodę Naokiego (Naoki-shō). Pierwsza z noweli, bezpośrednio związana z pamięcią o śmierci siostry, która zmarła z głodu w sierpniu 1945 roku, została sfilmowana w 1988 roku przez Isao Takahatę ze Studia Ghibli. W drugiej noweli narrator zmaga się z traumą życia z sutenerstwa dla amerykańskich żołnierzy armii okupacyjnej oraz zbierania odpadków. Tytułowe hijiki to jadalny wodorost, który okazuje się być czarną herbatą z zapasów wspomnianych żołnierzy. Bohater próbuje stłumić wspomnienia upokorzeń, które prowadzą do jego psychicznej i fizycznej impotencji, zabierając amerykańskiego turystę (byłego żołnierza) na sex-show. Jego próba symbolicznego udowodnienia japońskiej „męskości” kończy się niepowodzeniem, gdyż obecność Amerykanina odbiera mu pewność siebie. To zjawisko jest wynikiem podwójnej wrogości wobec niego: jako przedstawiciela narodu, który do niedawna okupował Japonię, oraz jako białego cudzoziemca. W latach 60. XX wieku pamięć o okupacji oraz niechęć do nieznanych, często niechcianych gaijinów, były głęboko zakorzenione w mentalności Japończyków.
W 1983 roku Nosaka został wybrany do Izby Radców, wyższej izby japońskiego parlamentu, jednak w 1984 roku zrezygnował, aby kandydować do niższej izby, gdzie przegrał z byłym premierem Kakuei Tanaką. Był żonaty i miał dwie córki.
