Akiko Kijimuta

Akiko Kijimuta

Akiko Kijimuta (jap. 雉子牟田明子 Kijimuta Akiko) urodziła się 1 maja 1968 roku w Ebina, w prefekturze Kanagawa. Jest japońską tenisistką oraz reprezentantką swojego kraju w Pucharze Federacji.

Grająca oburęcznie zarówno forhend, jak i bekhend, Kijimuta była częścią światowej czołówki na przełomie lat 80. i 90. Choć nie zdobyła żadnego tytułu w cyklu WTA Tour, dzięki licznych znaczącym osiągnięciom osiągnęła 49. miejsce w rankingu singlowym (w marcu 1990). W rankingu deblowym plasowała się nieco niżej, zajmując 93. pozycję w sierpniu 1991. Dotarła do IV rundy (1/8 finału) turnieju wielkoszlemowego podczas French Open w 1992 roku oraz pięciokrotnie do III rundy. Warto wymienić jej osiągnięcia, takie jak finały w Singapurze (1989, gdzie pokonała w ćwierćfinale Polkę Iwonę Kuczyńską) oraz w Brisbane (1991, gdzie pokonała m.in. Pam Shriver oraz Barbarę Paulus), półfinał w Tokio (Pan Pacific, 1990, gdzie pokonała Lori McNeil) oraz ćwierćfinał w Eastbourne na trawie (1989, gdzie pokonała Claudię Kohde-Kilsch).

W turniejach wielkoszlemowych osiągnęła 1/16 finału w kolejnych latach: Australian Open (gdzie pokonała rozstawioną z nr 13 Terry Phelps) oraz US Open (gdzie pokonała rozstawioną z nr 15 Barbarę Potter) w 1987; Australian Open i Wimbledonie w 1988; French Open w 1989 (gdzie wyeliminowała turniejową „piątkę”, Helenę Sukovą). Jej największa sława przyszła po występie w Paryżu w 1992 roku, kiedy to po trzech zaciętych meczach (z Elną Reinach z RPA 7:6, 4:6, 9:7, Cristiną Tossi z Argentyny 7:6, 3:6, 8:6 oraz Brytyjką Jo Durie 6:7, 6:4, 6:4) zmierzyła się z liderką kobiecego tenisa, Monicą Seles. Kijimuta, będąca już na końcu swojej kariery (nr 150 WTA), wyciągnęła wnioski z dotkliwej porażki z Seles w I rundzie Australian Open kilka miesięcy wcześniej i tym razem postawiła serbskiej mistrzyni znaczny opór. Po dramatycznym meczu, przerywanym opadami deszczu, Seles wygrała 6:1, 3:6, 6:4, jednak w decydującym secie Kijimuta prowadziła już 4:1 (Seles później wygrała cały turniej, pokonując Steffi Graf w finale). Warto dodać, że w 1988 roku w III rundzie Australian Open Kijimuta urwała seta Martinie Navrátilovej.

Występ na French Open w 1992 roku był ostatnim znaczącym wydarzeniem w karierze Akiko Kijimuty. Zaledwie miesiąc później, podczas Wimbledonu, nie przeszła przez eliminacje. W 1993 roku tylko trzy razy zdołała awansować do głównych turniejów, za każdym razem odpadając w I rundzie. Udało jej się przejść eliminacje w Sopocie, gdzie pokonała w swoim pierwszym meczu przyszłą mistrzynię Wimbledonu juniorek, Aleksandrę Olszę. W 1994 roku również nie odnotowała żadnych zwycięstw w cyklu WTA Tour, a swój ostatni profesjonalny mecz stoczyła w eliminacjach Pan Pacific w Tokio, przegrywając z siostrą Naoko. Ostatni występ w deblu miała na Wimbledonie w 1994 roku, gdzie grała w parze z siostrą. Wcześniej siostry Kijimuta zdobyły jeden tytuł deblowy w ITF Women’s Circuit, wygrywając turniej we włoskiej Arzachenie w 1993 roku. Łączne zarobki Akiko Kijimuty wyniosły nieco ponad 300 tysięcy dolarów.

W latach 1984–1991 reprezentowała Japonię w Pucharze Federacji. Jej bilans jest minimalnie lepszy od bilansu siostry, która nie wygrała żadnego meczu w drużynie. Akiko Kijimuta wygrała trzy mecze, przegrywając dziesięć. Najcenniejszym osiągnięciem w Pucharze Federacji było dla niej zwycięstwo nad szwedzką czołową zawodniczką, Catariną Lindqvist, w 1989 roku. W 1990 roku wygrała również mecz singlowy na igrzyskach azjatyckich w Pekinie.

Finały turniejowe:

Gra pojedyncza:

• 1989 – Singapur
• 1991 – Brisbane

Gra podwójna:

• 1991 – Tokio (Suntory Japan, z Yone Kamio)

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-07-15] (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-07-15] (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-07-15] (ang.).