Akihiro Gōno (jap. 郷野聡寛 Gōno Akihiro; ur. 7 października 1974 w Higashikurumie) to japoński zawodnik mieszanych sztuk walki oraz kickbokser. Rywalizował w takich organizacjach jak Shooto, Pride Fighting Championships, Pancrase, Ultimate Fighting Championship oraz World Victory Road.
Kariera sportowa
MMA
Gōno zadebiutował w MMA 23 kwietnia 1994 roku podczas corocznego turnieju Lumax Cup, gdzie przegrał w pierwszej rundzie z Yasunori Okudą przez poddanie. W następnym roku dotarł do półfinału, gdzie musiał uznać wyższość Egan Inoue, natomiast w 1996 roku odpadł w ćwierćfinale. W latach 1996–2001 był głównie związany z Shooto, osiągając bilans 5 zwycięstw, 5 porażek oraz 2 remisów. W tym okresie stanął do walki m.in. z Amerykaninem Mattem Hughesem, który go pokonał oraz z Brazylijczykiem Murilo Ruą, z którym zremisował.
W 2001 roku przeszedł do Pancrase, gdzie rywalizował do końca 2004 roku, osiągając znakomity bilans 10 wygranych, 1 porażki (z Yūkim Kondō) oraz 2 remisów (w tym z Chaelem Sonnenem). Jeszcze będąc w Pancrase, podpisał w 2004 roku kontrakt z największą wówczas organizacją MMA, Pride Fighting Championships. W swoim debiucie, który miał miejsce 15 lutego 2004 roku, przegrał przez nokaut z Brazylijczykiem Maurício Ruą. W kolejnym pojedynku dla PRIDE pokonał Crosleya Gracie na punkty. Po tej wygranej zakwalifikował się do turnieju PRIDE 2005 Welterweight Grand Prix, gdzie dotarł do półfinału, w którym przegrał z utytułowanym zapaśnikiem Danem Hendersonem przez nokaut.
W 2006 roku uczestniczył w kolejnym Grand Prix organizowanym przez PRIDE, ponownie osiągając półfinał, gdzie przegrał jednogłośnie na punkty z Kanadyjczykiem Denisem Kangiem. W wcześniejszych etapach turnieju Gōno pokonał na punkty Kubańczyka Hectora Lombarda oraz poddał Ormianina Gegarda Mousasiego.
31 grudnia 2006 roku, podczas sylwestrowej gali PRIDE FC Shockwave 2006, odniósł zwycięstwo w rewanżu z Yūkiego Kondō. Wygrana ta była ostatnią w historii PRIDE, które w 2007 roku zostało przejęte przez korporację Zuffa, właścicieli konkurencyjnego Ultimate Fighting Championship (UFC), i wkrótce potem zamknięte. W tym samym roku, podobnie jak wielu czołowych zawodników, przeszedł do UFC, debiutując 17 listopada 2007 roku na gali UFC 78, gdzie wygrał z Tamdanem McCrorym, poddając go dźwignią na łokieć. Kariera Gōno w USA była krótka, ponieważ po dwóch kolejnych porażkach z Danem Hardym i Jonem Fitchem, w marcu 2009 został zwolniony z UFC.
Po powrocie do Japonii związał się z World Victory Road, a 2 sierpnia 2009 roku stoczył dla niej swój pierwszy pojedynek, który niespodziewanie przegrał przez ciężki nokaut z Danem Hornbuckle. W latach 2009–2010 osiągnął bilans trzech zwycięstw (w tym wygrana na sylwestrowej gali Dynamite!! nad Hayato Sakuraiem) oraz jednej porażki z Jadambą Narantungalagiem. W latach 2012–2013 walczył w DEEP i Bellator FC, przegrywając wszystkie trzy pojedynki z Daisuke Nakamurą, Michaelem Chandlerem i Taisuke Okuno, a także notując remis z Yukim Okano. W 2014 roku udał się do Brazylii, gdzie wygrał dwa pojedynki na lokalnych galach.
7 lutego 2016 roku przegrał przez nokaut ze Słowakiem Miroslavem Štrbákiem na gali WSOF Global Championship 2.
Kick-boxing
W trakcie swojej kariery w MMA, Gōno również brał udział w kick-boxingu oraz pokrewnych dyscyplinach, takich jak shoot boxing, debiutując w styczniu 2005 roku. 6 lutego 2005 roku zdobył tytuł mistrza All Japan Kickboxing Federation (AJKF) w wadze ciężkiej (do 72 kg), jednak szybko stracił go w starciu z Yujim Sakuragim miesiąc później.
Do kickboxingu powrócił w 2011 roku. 29 maja 2011 roku wygrał czteroosobowy turniej Thai Fight. 7 sierpnia 2011 roku przegrał na gali Thai Fight Extreme na punkty z ówczesnym mistrzem It’s Showtime, Francuzem Yohanem Lidonem. W 2012 roku dwukrotnie przegrywał w formule shoot boxingu, po czym ponownie zawiesił swoją karierę kickboxerską. W 2015 roku ponownie skupił się na kickboxingu, pokonując 22 marca 2015 roku Juna Hirayamę. Do końca 2015 roku stoczył jeszcze cztery pojedynki, z których wszystkie wygrał, oraz zwyciężył w turnieju Hero Legends.
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki:
- 2005: PRIDE 2005 Welterweight Grand Prix – półfinalista turnieju wagi półśredniej
- 2006: PRIDE 2006 Welterweight Grand Prix – półfinalista turnieju wagi półśredniej
Kick-boxing:
- 2005: mistrz AJKF w wadze ciężkiej (+72 kg)
- 2011: Thai Fight – 1. miejsce
- 2015: Hero Legend Asian Championship – 1. miejsce w kat. 72 kg
Przypisy
Linki zewnętrzne: