Akcent muzyczny
Akcent muzyczny to wyraźniejsze oraz silniejsze podkreślenie konkretnego dźwięku lub współbrzmienia. Akcent naturalny pojawia się w tzw. „mocnych” częściach taktu. Inne rodzaje akcentów, takie jak akcent melodyczny czy harmoniczny, wynikają z linii melodycznej, współbrzmienia oraz układu grup rytmicznych, na przykład w tańcach.
Rodzaje akcentów
Akcenty dzielą się na:
- Akcenty naturalne
Te akcenty są efektem samej natury rytmu. Akcentowane są nuty, które rozpoczynają proste schematy metryczne zebrane w takcie. Są to akcenty metryczne. Dodatkowo, akcentowane są również, choć z nieco mniejszą siłą, pierwsze nuty grup utworzonych z rozdrobnienia dźwięków. Na przykład, w metrum trzy czwarte, trzecia ćwierćnuta może być zastąpiona grupą czterech szesnastek, a mimo że ta część metrum nie jest akcentowana, pierwsza nuta w grupie jest wyróżniana drobnym akcentem, nazywanym akcentem grupowym.
- Akcenty dynamiczne lub charakterystyczne
Ten rodzaj akcentu pojawia się jako nagłe zwiększenie siły dźwięku i może być umieszczony w dowolnym miejscu taktu, zgodnie z zamysłem kompozytora. W notacji muzycznej jest to akcent oznaczany, podczas gdy akcenty metryczne (naturalne) nie wymagają oznaczenia.
Znak akcentu umieszcza się nad lub pod główką nuty. Szczególnie wyraźne akcenty zaznacza się symbolem sf (skrót od sforzando lub sforzato – „z całej siły”) umieszczonym pod nutą, poniżej najniższej linii pięciolinii.
Wyróżnia się także szczególny rodzaj akcentu, który wynika z przesunięcia naturalnego akcentu metrycznego na słabą część taktu, określany jako synkopa.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).