Akara paskowana

Akara paskowana, znana również jako akarka paskowana, akarka pręgowana lub akara prążkowana (Nannacara anomala), to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Jest to ryba, która znajduje się w hodowli akwariowej, a w Europie zaczęła być hodowana od lat międzywojennych, dokładnie w roku 1934.

Występowanie

Akara paskowana występuje w północnej części Ameryki Południowej, głównie w zachodniej Gujanie, od rzeki Aruka, oraz w Surinamie, aż do dolnego biegu rzeki Maroni. Preferuje przybrzeżne wody, które są gęsto zarośnięte roślinnością i bogate w tlen, a także groty i inne kryjówki, takie jak korzenie czy kamienie.

Dymorfizm płciowy

Poza okresem godowym, ryby te są spokojne i łatwe w hodowli. Samce osiągają długość do około 8 cm, podczas gdy samice są mniejsze, osiągając maksymalnie 5 cm. Akara paskowana charakteryzuje się małą, zaokrągloną głową oraz dużymi, złocistymi oczami.

Samiec ma oliwkowozielone ubarwienie z metalicznym połyskiem, a jego grzbiet jest brunatno-zielony. Po obu stronach ciała znajdują się rzędy trójkątnych, brązowych plamek. Samce mają wydłużone, ostro zakończone płetwy grzbietowe i odbytowe, które są błękitne. Płetwa grzbietowa ma plamki i jest obrzeżona biało-pomarańczowymi pasemkami z brązową obwódką. Płetwy piersiowe oraz brzuszne są jasnoniebieskie, a na płetwach odbytowej i ogonowej widoczne jest fioletowe obrzeże.

Samice są mniejsze i mniej kolorowe, mają szaro-żółte ubarwienie z dwoma ciemnymi pasami po bokach, które zmieniają się w czarną kratę w okresie tarła. W trakcie godów ich głowa i podgardle ciemnieją.

Warunki hodowlane

Akara paskowana zamieszkuje strefę przydenną i środkową w akwarium. Zbiornik powinien być gęsto zarośnięty roślinnością, z dnem wykonanym z piasku lub drobnego żwirku oraz z kryjówkami i miejscami do tarła. W większych zbiornikach można trzymać samca z kilkoma samicami.

Obsada roślinna

Ryba ta preferuje akwaria bogato porośnięte roślinnością z następujących rodzajów (w nawiasach podano przykładowe gatunki):

Vallisneria (nurzaniec olbrzymi, nurzaniec czerwony)
Echinodorus (żabienica amazońska, żabienica Blehera, żabienica sercolistna, żabienica szerokolistna, żabienica Ozyrysa, żabienica delikatna)
Sagittaria (strzałka Eatona, strzałka szerokolistna, strzałka pływająca, strzałka okrągłolistna)
Microsorium (mikrozorium oskrzydlone)
Hygrophila (nadwódka wielonasienna, nadwódka szerokolistna)
Kryptokoryna (zwartka): (kryptokoryna Becketta, kryptokoryna orzęsiona, kryptokoryna sercowata, kryptokoryna karłowata, kryptokoryna Nevilla, kryptokoryna drobna, kryptokoryna wąskolistna, kryptokoryna Wendta)
Ceratopteris (różdżyca rutewkowata)

Pokarm

W swoim naturalnym środowisku, jednym z głównych pokarmów akary paskowanej są larwy komara brzęczącego (Culex pipiens). W hodowli akwariowej akary przyjmują różnorodny pokarm, najlepiej pochodzenia zwierzęcego, taki jak skrobane mięso, tubifex (rureczniki), rozwielitki, larwy komarów oraz oczliki.

Rozmnażanie

Parowanie akary oznacza czyszczenie przez samca miejsca, gdzie odbędzie się tarło oraz złożenie ikry. Tarło następuje nad płaskim kamieniem, w doniczce lub w zacisznym miejscu, w temperaturze o 2-3 stopnie wyższej niż ta, w której ryby przebywały. Proces zaczyna się od przyjmowania postawy imponującej. Samica składa do 300 jaj. Po złożeniu ikry, opiekę nad nią przejmuje samica, która staje się bardzo agresywna wobec innych ryb, w tym samca, z którym odbyła tarło. Broniąc dostępu do ikry, może nawet zabić samca, a w razie potrzeby atakuje również większe ryby.

Wylęg następuje po 2-3 dniach. Po wykluciu się larw, samica przenosi je do wcześniej przygotowanego dołka (jamy gniazdowej), gdzie przebywają przez następne 4-5 dni. Pierwszym pokarmem narybku jest drobny plankton, taki jak larwy solowca i oczlika.

Przypisy

Bibliografia

Popularna Encyklopedia Powszechna, Kraków 1994, ISBN 83-85719-07-5.
Hans Frey, Akwarium Słodkowodne, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8
Piotr Korzeniowski, Akarka paskowana AKWARIUM Nr 2/74
Akara paskowana AKWARIUM Nr 5/82
Hans JH.J. Mayland, Moje akwarium, Wiesław W. Wiśniewolski (tłum.), Warszawa: Diogenes, 1998, ISBN 83-7129-648-7
Andrzej Sieniawski, Pielęgnice amerykańskie w akwarium cz.2, Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa, 2004, ISBN 83-85038-91-4
Ivan I. Petrovický, Ladislav L. Pros, Tropikalne ryby akwariowe, Jan Maciej J.M. Rembiszewski (tłum.), Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00975-5
Nannacara anomala. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 marca 2011]