Akara błękitna

Akara błękitna, akara zielona, akara modra (Andinoacara pulcher) to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae), który często bywa hodowany w akwariach.

Nazewnictwo

Ten gatunek był wcześniej znany pod nazwą Aequidens pulcher. Kontrowersyjna nazwa „akara błękitna” była wcześniej przypisana do gatunku Aequidens latifrons (Steindachner, 1878), który obecnie nosi nazwę Andinoacara latifrons.

Występowanie

Akara błękitna zamieszkuje wody stojące Kolumbii (rzeka Magdalena), Trynidadu i Wenezueli, gdzie chętnie przebywa wśród kryjówek z kamieni i korzeni. Wykorzystywana była także do kontrolowania populacji komarów.

Charakterystyka

Ryba ma ciało w kolorze niebiesko-zielonym, z błyszczącą łuską. Jest stosunkowo spokojna, jednak w okresie tarła może wykazywać agresję. Najlepszym rozwiązaniem jest hodowla w akwarium jednogatunkowym, ponieważ jest rybą terytorialną. Długość ciała dorosłych osobników wynosi przeciętnie 10 cm, a maksymalnie 16 cm.

Dymorfizm płciowy

Samice są mniejsze i bardziej matowe, podczas gdy samce są bardziej kolorowe i mają dłuższe końcówki płetwy grzbietowej oraz odbytowej. Rośliny z mocnymi liśćmi powinny być sadzone w doniczkach. Akara błękitna lubi przebywać w towarzystwie roślin takich jak Acorus (np. tatarak trawiasty), Echinodorus (żabienica Blehera), Egeria (moczarka argentyńska) oraz Ceratopteris (różdżyca rutewkowata).

Rozmnażanie

Akary osiągają dojrzałość płciową przy długości 7–8 cm. Pary dobierają się samodzielnie, a ich tarło odbywa się rzadko. Wymagają piaszczystego dna oraz płaskich lub okrągłych kamieni, na których samica składa kilka setek ziaren ikry. Oboje rodziców opiekuje się zarówno jajkami, jak i potomstwem. Larwy wykluwają się po trzech dniach i są przenoszone do dołków wykopanych w piasku. Po czterech dniach młode ryby zaczynają pływać samodzielnie. W pierwszych dniach życia karmione są słonaczkiem (artemią) oraz drobnym planktonem. Przed kolejnym tarłem narybek należy oddzielić od rodziców. Czasami samice, które zostały odtrącone przez samca, same prowadzą sztuczne tarło, składając niezapłodnioną ikrę.

Jakość wody, zwłaszcza pod względem pH, wpływa na płeć przyszłego narybku. Badania prowadzone przez Dawida Rubina w Clark University w USA wykazały, że niższe pH zwiększa prawdopodobieństwo wyklucia się samców.

Choroby

Akara błękitna jest podatna na choroby zakaźne, ale wykazuje dużą odporność na ospę rybią.

Zobacz też

słodkowodne ryby akwariowe

Przypisy

Bibliografia

Henryk H. Jakubowski, Jerzy J. Ring, Ryby w akwarium, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1988, s. 127, ISBN 83-02-03493-2, OCLC 830085501.

Hans H. Frey, Akwarium słodkowodne, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1990, s. 258–259, ISBN 83-217-2777-8, OCLC 749300194.

Andrzej A. Sieniawski, Pielęgnice amerykańskie w akwarium cz. 1, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Hoża”, 2003, s. 139–141, ISBN 83-85038-87-6, OCLC 749419836.