Akanie w językach słowiańskich
Akanie to zjawisko polegające na nieodróżnianiu nieakcentowanych samogłoskach /a/, /e/ oraz /o/. Można je zaobserwować w języku rosyjskim (przykład: коро́ва (korowa) – [kɐˈrovə] oznaczająca 'krowa’) oraz w języku białoruskim (np. карова karowa 'ts.’, Лукашэнка Łukaszenka). Zjawisko to występuje we wszystkich gwarach południowego narzecza języka rosyjskiego oraz w znacznej części narzecza środkowego. Akanie jest wynikiem silnego akcentu dynamicznego. Jego przeciwieństwem jest okanie.
Akane może być postrzegane jako innowacja językowa lub archaizm. Rozwój prasłowiańskich grup fonetycznych typu TorT (lub TărT) w TraT w językach południowosłowiańskich, a czasem w TarT w języku kaszubskim, oraz odpowiadanie litewskiego /a/ słowiańskiemu /o/ sugerują, że to zjawisko ma archaiczne korzenie. Niemniej, mocnym argumentem przeciwko tej tezie jest obecność samogłoski /o/ w sylabach nieakcentowanych, jak można to zaobserwować w tzw. gramotach smoleńskich z przełomu XIII i XIV wieku.
