Akamprozat

Akamprozat to związek chemiczny siarkoorganiczny, będący pochodną homotauryny, charakteryzujący się właściwościami GABA-ergicznymi. Stosuje się go w celu łagodzenia objawów abstynencji alkoholowej podczas terapii odwykowej. Lek zadebiutował na europejskim rynku farmaceutycznym w 1992 roku.

Mechanizm działania

Mechanizm działania akamprozatu nie jest do końca zrozumiały, ale wiadomo, że wpływa on na receptory NMDA.

Farmakokinetyka i metabolizm

Akamprozat nie ulega metabolizmowi w wątrobie, a jego wydalanie odbywa się przez nerki.

Przeciwwskazania

Do przeciwwskazań stosowania akamprozatu należą: nadwrażliwość na akamprozat lub inne składniki leku, ciąża oraz okres karmienia piersią, a także niewydolność nerek oraz ciężka niewydolność wątroby.

Akamprozat nie jest lekiem przeznaczonym do detoksykacji alkoholowej i nie zastępuje profesjonalnego leczenia zespołu abstynencyjnego. Nie powinien być stosowany u osób poniżej 18. roku życia oraz powyżej 65. roku życia. Pacjenci uzależnieni od alkoholu, w tym ci leczeni akamprozatem, powinni być monitorowani pod kątem ryzyka wystąpienia depresji i skłonności do samobójstwa. Leczenie powinno odbywać się w połączeniu z terapią psychologiczną uzależnień.

Działania niepożądane

Generalnie lek jest dobrze tolerowany. Bardzo często występuje biegunka (>1/10). Często mogą wystąpić: ból brzucha, nudności, wymioty, świąd skóry, wysypka plamisto-grudkowa, oziębłość płciowa, impotencja oraz osłabienie libido (>1/100). Niezbyt często zgłaszano zwiększenie libido (>1/1000). Bardzo rzadko pojawiają się reakcje nadwrażliwości, takie jak pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy czy reakcje anafilaktyczne (>1/10000).

Dawkowanie

Dawkowanie zależy od masy ciała pacjenta:

Osobom o masie ciała >60 kg zaleca się podawanie 3 razy dziennie po 666 mg.
Osobom o masie ciała <60 kg podaje się 666 mg leku rano oraz po 333 mg w południe i wieczorem.

Leczenie zazwyczaj trwa około roku. W trakcie kuracji zaleca się przyjmowanie witaminy B1, B6 oraz anksjolityków.