Akademia Igrzysk Kwietnych
Akademia Igrzysk Kwietnych (fr. Académie des Jeux floraux, prowans. Acadèmia dels Jòcs Florals) to stowarzyszenie literackie, które zostało założone w średniowieczu w Tuluzie i jest najstarszym takim stowarzyszeniem w Europie Zachodniej.
Na początku znana jako Towarzystwo Igrzysk Kwietnych, Akademia nawiązywała do starożytnych rzymskich zabaw ku czci bogini Flory. Pierwsze nowożytne igrzyska miały miejsce w Tuluzie 3 maja 1323 roku, z celem ożywienia kultury regionu Południa po wojnach albigeńskich. Siedmiu poetów zainicjowało wtedy Konsystorz Wiedzy Radosnej (Consistori del Gay Saber), który w imieniu mieszkańców Tuluzy nagradzał Złotym Fiołkiem najlepszego trubadura. Ideę tę przyjęto z entuzjazmem, co doprowadziło do organizacji podobnych zawodów w Barcelonie już w 1393 roku.
W XVI wieku zaczęły się napięcia między konsystorzem a rajcami dotyczące finansowania igrzysk. Aby zdobyć poparcie społeczne, członkowie towarzystwa w 1513 roku odwołali się do fikcyjnej postaci Clémence Isaure, która rzekomo miała zapisać Tuluzie swoje dobra, pod warunkiem organizowania corocznego konkursu poetyckiego. W celu uwiarygodnienia swoich roszczeń konsystorz stworzył fałszywe dokumenty Clémence i uznał grób Bertrande z rodu Ysalguier za jej miejsce pochówku. Rzeźba na tym grobie przedstawiała kobietę z kwiatem, co nawiązywało do nagród Wiedzy Radosnej. Mistyfikacja była tak skuteczna, że zaczęły powstawać domniemane portrety Clémence Isaure, pisano o niej wiersze, a nawet nazwano jej imieniem jedną z ulic w Tuluzie.
W 1694 roku, z inicjatywy poety Simona de La Loubère, Towarzystwo zostało oficjalnie przekształcone w Akademię Igrzysk Kwietnych, a zasady jej funkcjonowania określił specjalny edykt wydany przez Ludwika XIV. Od tego czasu językiem wierszy zgłaszanych do konkursu stał się francuski. Igrzyska nie odbywały się w okresie rewolucji francuskiej i wznowione zostały dopiero w 1806 roku. W 1859 roku przywrócono możliwość zgłaszania wierszy w języku oksytańskim. W czasie II wojny światowej marszałek Pétain został uznany za protektora igrzysk kwietnych, a w Akademii zasiadało wielu przedstawicieli rządu Vichy, takich jak Joseph Barthélémy, Charles Maurras i Pierre Lespinasse. W wyniku tego po upadku rządu rozważano nawet rozwiązanie Akademii.
Wśród członków Akademii Igrzysk Kwietnych byli m.in.: Pierre de Ronsard, François-René de Chateaubriand, Voltaire, Alfred de Vigny, Victor Hugo, Frédéric Mistral i Carmen Sylva. Obecnie nagrody przyznawane są w formie złotych i srebrnych kwiatów, najczęściej fiołków, róż, nagietków, szarłatów i lilii. Zdobycie trzech kwiatów wiąże się z tytułem Mistrza Wiedzy Radosnej.
Przypisy
Bibliografia
Gélis de François, Histoire critique des Jeux floraux depuis leur origine jusqu’à leur transformation en académie (1323-1694), Slatkine, Genève 1981.
Mailhos Georges, Féron Paul, Boyer Pierre-Louis Boyer, Les Jeux floraux au XXe siècle, Éditions Toulousaines de l’Ingénieur, Toulouse 2010.