Aka westlandica
Aka westlandica to gatunek pluskwiaka, który należy do rodziny szrońcowatych oraz podrodziny Cixiinae.
Opis tego gatunku został dokonany w 1999 roku przez Marie-Claude Larivière.
Samce osiągają długość ciała od 5 do 5,83 mm, natomiast samice mają od 4,92 do 6,17 mm. Ciało ma przeważnie brązowe ubarwienie, które czasami bywa ciemnobrązowe lub czarno nakrapiane. Głowa charakteryzuje się ciemnobrązowym zaustkiem oraz brązowym czołem z żółtawym nakrapianiem wzdłuż zewnętrznych żeberek. Ciemię jest brązowe z lekko zażółconym środkiem i płytkim wcięciem u nasady. Przedplecze ma barwę żółtawobrązową lub brązową, często z ciemnobrązowym nakrapianiem. Odnóża są żółtawobrązowo i brązowo obrączkowane. Pierwszy oraz drugi człon stóp tylnej pary mają po 6 ząbków w rzędzie wierzchołkowym. U samca, edeagus posiada 3 kolczaste wyrostki osadzone u nasady flagellum, z czego prawy jest faliście zakrzywiony w lewo i sięga poza granicę periandrium. Lewa para wyrostków jest cienka i różnej długości: krótszy jest falisty, a dłuższy niemal prosty. Lewy sztylet genitalny ma ostro zaokrąglony wierzchołek.
Jest to gatunek endemiczny dla Nowej Zelandii, występujący w zachodniej części Wyspy Południowej oraz na Wyspie Stewart. Preferuje lasy bukanowe oraz mieszane, zarośla i zakrzewienia, od wybrzeży morskich po niższe góry. Dorosłe osobniki można zaobserwować od października do maja, a najliczniej występują od grudnia do lutego. Spotykane są na roślinach takich jak Coprosoma, Blechnum, Ascarina lucida, Carpodetus serratus, Melicytus, Schefflera digitata, Pseudopanax crassifolius, Pseudopanax simplex, Weinmannia racemosa oraz na paprociach drzewiastych.
Przypisy