Ajn Ghazal
Ajn Ghazal (arab. عين غزال) to nieistniejąca już wieś arabska, która znajdowała się w Dystrykcie Hajfy w Mandacie Palestyny. Wieś ta została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, w wyniku ataku Sił Obronnych Izraela, który miał miejsce 26 lipca 1948 roku.
Położenie
Ajn Ghazal była usytuowana na zachodnich stokach góry Karmel, w odległości 21 kilometrów na południe od Hajfy oraz 4 kilometrów od wybrzeża Morza Śródziemnego. Zgodnie z danymi z 1945 roku, wieś obejmowała tereny o powierzchni 18 079 ha i zamieszkiwało ją wtedy 2170 osób.
Historia
W czasach brytyjskiego panowania Ajn Ghazal była dużą wsią, w której znajdowały się meczet oraz dwie szkoły: jedna dla chłopców, działająca od 1886 roku, i druga dla dziewcząt.
Na mocy Rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181, przyjętej 29 listopada 1947 roku, obszary te zostały przyznane państwu żydowskiemu. Ajn Ghazal znalazła się w obrębie arabskiej enklawy, która przecinała nadmorską drogę oraz linię kolejową łączącą Tel Awiw z Hajfą. Trzy arabskie wsie: Ajn Ghazal, Idżzim i Dżaba były znane jako „Mały Trójkąt”. Te wioski odmówiły współpracy z Arabską Armią Wyzwoleńczą i jednocześnie nie zgodziły się na porozumienie z Izraelczykami. Z powodów bezpieczeństwa, wszystkie żydowskie konwoje musiały unikać tego obszaru, wybierając dłuższą trasę przez wadi Milk, która również była niebezpieczna z uwagi na bliskość pozycji irackich wojsk. W trakcie I wojny izraelsko-arabskiej, żydowskie oddziały przeprowadziły operację Szoter, w wyniku której wieś Ajn Ghazal została zdobyta 26 lipca 1948 roku. Po zakończeniu walk, wszyscy mieszkańcy zostali wysiedleni, a ich domy zniszczone.
Kontrowersje wokół masakry
Sekretarz Generalny Ligi Państw Arabskich, Abdul Rahman Azzam, wydał oświadczenie, w którym oskarżył Żydów o popełnienie zbrodni wojennej podczas ataku na „Mały Trójkąt”. Twierdzono, że w wiosce At-Tira spalono żywcem 28 osób. Siły Obronne Izraela odrzuciły te zarzuty, jednak przyznały, że w Ajn Ghazal znaleziono 25-30 ciał w „zaawansowanym stanie rozkładu”, które zostały pochowane. Dodatkowo, pochowano około 200 ciał odnalezionych w okolicy trzech wiosek po bitwie.
28 lipca 1948 roku, mediator ONZ w Palestynie, hrabia Folke Bernadotte, wydał oświadczenie, w którym stwierdził, że „nie ma dowodów na poparcie oskarżenia o masakrę”. Obserwatorzy UNTSO, po przeprowadzeniu inspekcji w rejonie walk, nie znaleźli żadnych dowodów na masakrę. Rozmawiali także z uchodźcami z trzech wiosek, którzy przebywali w obozie w Dżaninie. Zauważono brak 62 zabitych i 63 zaginionych mieszkańców, jednak relacje uchodźców nie potwierdziły oskarżeń o masakrę. 8 września Folke Bernadotte opublikował bardziej szczegółowy raport, w którym zaznaczył, że atak na wioski był nieuzasadniony i naruszał zawieszenie broni, jednak nie doszło do masakry ludności. Raport ten potępił Izrael za rozbiórkę arabskich wiosek i zażądał umożliwienia uchodźcom powrotu do swoich domów oraz udzielenia im wsparcia w odbudowie.
Miejsce obecnie
Na terenach wioski Ajn Ghazal powstały w 1949 roku moszaw En Ajjala, a w 1950 roku moszaw Ofer. Palestyński historyk Walid Chalidi opisał pozostałości wioski Ajn Ghazal w następujący sposób: „Na miejscu wioski stoi tylko jeden obiekt, jest to grobowiec szejka Shahada. Na całym obszarze można zobaczyć ruiny ścian, stosy kamieni, a także sosny, kaktusy, drzewa figowe i granatu”.