Ajdin Arutiunian

Ajdin Arutiunian (orm. Այդին Հարությունյան, ros. Айдин Арутюнович Арутюнян; urodziny 1 lipca 1918 w wsi Poros, Armenia, zmarł 23 listopada 1990 w Erywaniu) był radzieckim wojskowym, majorem oraz Bohaterem Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Ajdin przyszedł na świat w ormiańskiej rodzinie chłopskiej. W 1939 roku ukończył szkołę pedagogiczną, a następnie rozpoczął pracę w szkole średniej. We wrześniu 1939 roku został powołany do Armii Czerwonej i ukończył szkołę pułkową.

Od czerwca 1941 roku brał udział w wojnie z Niemcami, walcząc na Froncie Zachodnim, Centralnym, Zakaukaskim, Północno-Kaukaskim, w Samodzielnej Armii Nadmorskiej oraz na 4. Froncie Ukraińskim i 1. Białoruskim. Został ranny cztery razy, w tym dwukrotnie ciężko (w sierpniu i wrześniu 1941). Szczególnie wyróżnił się w szturmie Sewastopola i wzgórza Gornaja w maju 1944 roku, pełniąc obowiązki żołnierza 526. pułku strzelców 89. Dywizji Strzeleckiej w składzie Armii Nadmorskiej 4. Frontu Ukraińskiego, gdzie w stopniu starszego sierżanta zabił granatami 10 żołnierzy wroga. Po śmierci w walce dowódców dwóch plutonów przejął ich dowodzenie, zadając Niemcom znaczne straty, łącznie około 70 zabitych i 30 wziętych do niewoli. W styczniu i lutym 1945 roku uczestniczył w operacji warszawsko-poznańskiej (części operacji wiślańsko-odrzańskiej), m.in. w wyzwoleniu Tomaszowa, Szydłowca, Opoczna i Kalisza, a w kwietniu i maju 1945 roku brał udział w operacji berlińskiej. Po wojnie, w 1945 roku, został zdemobilizowany, a następnie pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Armeńskiej SRR oraz jako szef wydziału komitetu wykonawczego rady miejskiej Erywania, kończąc służbę w stopniu majora w 1961 roku.