AJ Styles
Allen Neal Jones (urodzony 2 czerwca 1977 w Jacksonville, Karolina Północna) to amerykański wrestler, obecnie działający w federacji WWE w brandzie SmackDown pod pseudonimem ringowym AJ Styles.
Styles zdobył największą popularność podczas swojego czasu w federacji Total Nonstop Action Wrestling (TNA) od 2002 do 2013 roku, gdzie zyskał przydomek „Mr. TNA”. W TNA trzykrotnie zdobył NWA World Heavyweight Championship, a także był dwukrotnym TNA World Heavyweight Championem. Dodatkowo był pierwszym oraz sześciokrotnym posiadaczem TNA X Division Championship. Styles zdobył także TNA Triple Crown Championship pięć razy oraz był trzykrotnym TNA Grand Slam Championem. W 2010 roku znalazł się na pierwszym miejscu rankingu PWI 500 według magazynu Pro Wrestling Illustrated. Równocześnie występował w Ring of Honor (ROH) od 2002 do 2006 roku, gdzie zdobył ROH World Tag Team Championship (z Amazing Redem) oraz ROH Pure Championship. W 2014 roku podpisał kontrakt z New Japan Pro-Wrestling (NJPW), gdzie zdobył IWGP Heavyweight Championship w swoim debiucie dla tej federacji, a następnie stał się liderem grupy Bullet Club. Po odejściu z TNA występował w wielu federacjach niezależnych.
Styles zadebiutował w WWE (wtedy znanym jako World Wrestling Federation, WWF) w 2002 roku, jednak odmówił podpisania kontraktu rozwojowego. Powrócił do WWE w styczniu 2016 roku, debiutując na gali Royal Rumble, a jeszcze w tym samym roku zdobył WWE World Championship. Został także wybrany Zawodnikiem Roku 2016 przez magazyn Pro Wrestling Illustrated.
Wczesne życie
Jones urodził się na Marine Corps Base Camp Lejeune w Karolinie Północnej. Wychowywał się w trudnych warunkach, mając ojca alkoholika. Uczęszczał do Johnson High School w Gainesville, Georgia, gdzie ukończył szkołę w 1996 roku. Zrezygnował ze studiów na Anderson University (gdzie dostał się dzięki stypendium za osiągnięcia w zapasach), aby spróbować swoich sił w wrestlingu. Dołączył do szkółki wrestlerskiej, gdzie trenowali także jego znajomi. Aby pokryć koszty treningów, pracował jako kierowca karetki i kosił trawniki sąsiadów.
Kariera wrestlera
Początki kariery
Jones trenował pod okiem Rick Michaelsa w szkółce należącej do National Championship Wrestling (NCW). Zadebiutował w 1998 roku jako Mr. Olympia. Jego debiutancka walka zakończyła się porażką z Michaelem Brooksem. W sierpniu 1999 zdobył NCW Television Championship, a w grudniu zmienił pseudonim na A.J. Styles.
W latach 1999–2001 Styles rywalizował w różnych federacjach niezależnych. W 2001 roku wziął udział w turnieju King of Indies, organizowanym przez All Pro Wrestling, gdzie odpadł w ćwierćfinale przeciwko Christopherowi Danielowi. 13 listopada 2001 zadebiutował w X Wrestling Federation, gdzie miał szansę na zdobycie XWF Cruiserweight Championship, jednak nie udało mu się wygrać. 22 grudnia 2001 zdobył NWA Georgia Championship, pokonując Rick Michaelsa.
24 lutego 2002 Styles zadebiutował w australijskiej federacji World Wrestling All-Stars (WWA), gdzie przegrał Six-Way Cruiserweight Survival Elimination match. W kwietniu wystartował w turnieju o WWA International Cruiserweight Championship, zdobywając tytuł po pokonaniu Jerry’ego Lynna. Wkrótce potem Styles zrzekł się mistrzostwa.
2 marca 2002 Styles wziął udział w szóstym dorocznym turnieju Super 8, organizowanym przez East Coast Wrestling Association, gdzie dotarł do finału, ale został pokonany przez Donovana Morgana. W czerwcu zadebiutował w Game Changer Wrestling, biorąc udział w Jersey J-Cup, gdzie odpadł w półfinale. W październiku wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie walczył dla Frontier Wrestling Alliance, zdobywając szansę na miano pretendenckie do FWA British Heavyweight Championship, ale nie wygrał walki. W listopadzie zadebiutował w IWA: Mid-South, gdzie odpadł w pierwszej rundzie Ted Petty Invitational.
World Championship Wrestling
Na początku 2001 roku World Championship Wrestling (WCW) zaoferowało Stylesowi kontrakt. Jego pseudonim ringowy zmieniono na Air Styles, a on i Paris utworzyli tag team Air Raid. Drużyna ta trzykrotnie wystąpiła na Thunder. 5 marca drużyna wzięła udział w turnieju o nowo utworzone WCW Cruiserweight Tag Team Championship, gdzie odpadli w pierwszej rundzie.
Występy w World Wrestling Federation
Styles dwukrotnie pojawił się w programach World Wrestling Federation (WWF) w styczniu 2002. 26 stycznia przegrał z The Hurricanem na Jakked, a dzień później przegrał z Rikiem Constantinem w dark matchu przed SmackDown. W lipcu WWF zaproponowało mu kontrakt rozwojowy, który wymagałby przeprowadzki do Cincinnati, gdzie znajdowała się rozwojówka WWF – Heartland Wrestling Association (HWA). Styles odmówił podpisania kontraktu z powodu planów studiów żony.
Ring of Honor
Wczesne lata (2002–2004)
Styles zadebiutował w Ring of Honor (ROH) w 2002 roku, podczas trzeciego eventu – Night Of Appreciation. Szybko stał się główną postacią federacji; na gali Honor Invades Boston stoczył walkę o ROH World Championship z Low Kim, jednak nie udało mu się zdobyć tytułu. Po przegranej stał się pierwszym posiadaczem Number One Contender’s Trophy. Na One Year Anniversary Show w lutym 2003 Styles stoczył 3-Way match z Low Kim i Paul Londonem, który wygrał London. Wkrótce później pokonał The Backseat Boyz oraz The S.A.T., zdobywając miano pretendenckie do ROH Tag Team Championship, wyzywając na pojedynek Amazing Reda. Styles i Red pokonali The Prophecy w walce o mistrzostwo. Styles rywalizował także z Paul Londonem, a ich walka na Night of the Grudges zakończyła się remisem. Po kontuzji Reda, Styles połączył siły z Homicide, z którym zdobył ROH Tag Team Championship, jednak wkrótce zwakował tytuł.
Po zakończeniu panowania jako ROH Tag Team Champion, Styles skoncentrował się na zdobyciu ROH World Championship. Na Main Event Spectacles pokonał Bryana Danielsona, zdobywając miano pretendenckie do tytułu. Styles stoczył walkę z Samoą Joem na War of the Wire, ale nie udało mu się zdobyć mistrzostwa. Wziął udział w turnieju o ROH Pure Wrestling Championship na Second Anniversary Show, gdzie pokonał CM Punka w finale, stając się pierwszym posiadaczem mistrzostwa. 13 marca 2004 Styles pokonał Punka w walce rewanżowej, której sędzią specjalnym był Ricky Steamboat. Była to jego ostatnia walka w ROH w 2004 roku, ponieważ TNA wycofało wszystkich swoich wrestlerów z eventów ROH.
Rywalizacja z Jimmym Rave’em (2005–2006)
Styles powrócił do ROH na gali Third Anniversary Celebration: Part Two, aby stoczyć walkę z Jimmym Rave’em. Rave oskarżył Stylesa o „kradzież” jego finishera i przekształcenie go w Styles Clash. Ostatecznie Rave wygrał walkę. Styles połączył siły z grupą Generation Next, aby rywalizować ze stajnią The Embassy, do której należał Rave. Na Glory by Honor IV Styles pokonał Rave’a w pojedynku, którego przegrany miał zakaz używania Rave/Styles Clashu w ROH. Na This Means War pokonał lidera Generation Next – Austina Ariesa. Na gali Vendetta Styles i jego drużyna zostali pokonani przez członków The Embassy.
Po zakończeniu rywalizacji z The Embassy, Styles skupił się na zdobywaniu mistrzostw. Na A Night of Tribute stoczył walkę z Christopherem Danielsem i Sydalem w wygranej przez Danielsa Triple Threat match o miano pretendenckie do ROH World Championship. Na pierwszym evencie ROH w 2006 roku Styles pokonał Sydala, a po walce obaj wrestlerzy postanowili utworzyć tag team i wyzwać Austina Ariesa i Rodericka Stronga na walkę o ROH Tag Team Championship. Przed walką o tytuł drużynowy Styles otrzymał szansę walki o ROH World Championship, jednak nie udało mu się pokonać Bryana Danielsona. Na Fourth Anniversary Show Styles i Sydal przegrali walkę o ROH Tag Team Championship.
Po dłuższym czasie nieobecności Styles powrócił na Death Before Dishonor IV, gdzie pokonał Daveya Richardsa. Na Time to Man Up w kwietniu 2006 przegrał z Samoą Joem, co było jego ostatnią walką w ROH do powrotu w 2014 roku.
Total Nonstop Action Wrestling
NWA World Heavyweight Champion (2002–2004)
W maju 2002 Styles podpisał kontrakt z Total Nonstop Action Wrestling (TNA), który pozwalał mu na występy w innych federacjach. 19 czerwca zadebiutował na pierwszym evencie TNA w systemie pay-per-view, gdzie wraz z Jerrym Lynnem i Low Kim przegrał z The Flying Elvises (Jimmym Yangiem, Jorgem Estradą i Sonnym Siakim). Tydzień później stał się pierwszym posiadaczem TNA X Division Championship, wygrywając w 4-Way Double Elimination match z Lynnem, Low Kim i Psicosis. Podczas trzeciego eventu TNA zdobył podwójne mistrzostwo, wygrywając z Lynnem w finale turnieju o NWA World Tag Team Championship. Styles bronił tytułów w kolejnych tygodniach, jednak zaczął sprzeczać się z Lynnem. 7 sierpnia Styles utracił X Division Championship na rzecz Low Kiego. Tydzień później ich walka z Ronem Killingsem i Jeffem Jarrettem zakończyła się remisem, co doprowadziło do zawieszenia NWA World Tag Team Championship. W następnym tygodniu Styles i Lynn zmierzyli się w Falls Count Anywhere matchu (wygranym przez Lynna), No Disqualification matchu (wygranym przez Stylesa) oraz dziesięciominutowym Iron Man matchu, który zakończył się remisem. 21 sierpnia Styles wziął udział w Ladder matchu o X Division Championship z Low Kim i Lynnem, jednak nie udało mu się zdobyć tytułu. 23 października pokonał Syxx-Paca w walce o X Division Championship, zdobywając tytuł po raz drugi, który stracił dwa tygodnie później na rzecz Jerry’ego Lynna. Dwukrotnie próbował odzyskać tytuł, ale ostatecznie nie zdołał pokonać Lynna.
W 2003 roku Styles skoncentrował się na zdobyciu NWA World Heavyweight Championship. W styczniu dołączył do stajni Sports Entertainment Xtreme (S.E.X.) Vince’a Russo. 19 lutego przegrał pojedynek o tytuł z Jeffem Jarrettem. Podczas starcia przeszedł face turn, atakując członków S.E.X., gdy próbowali interweniować w walkę.
Styles połączył siły z D’Lo Brownem, jednak ich drużyna szybko się rozpadła. 4 czerwca 2003 Styles pokonał Browna w walce o miano pretendenckie do NWA World Heavyweight Championship. 11 czerwca, dzięki interwencji Vince’a Russo, pokonał Jarretta i Ravena w trzyosobowym starciu o mistrzostwo, stając się pierwszym TNA Triple Crown Championem. Tytuł stracił na rzecz Jarretta 22 października 2003. 12 listopada Styles połączył siły z Stingiem, aby pokonać Jarretta i Lexa Lugera. 3 grudnia przegrał rewanż o NWA World Heavyweight Championship przez interwencję Kida Kasha.
Na początku 2004 roku Styles rywalizował z Jeffem Jarrettem i Abyssem. 4 lutego, domagając się walki o mistrzostwo z Jarrettem, Styles został zmuszony połączyć siły z Abyssem w starciu drużynowym o NWA World Tag Team Championship z Kevinem Nothcuttem i Legendem, które wygrał, mimo że Abyss opuścił go w ringu. Dwa tygodnie później Styles pokonał Abyssa w walce o obydwa pasy, jednak jego zwycięstwo nie zostało uznane, gdyż w następnym tygodniu przegrał z Abyssem, tracąc pasy przez interwencję Lexa Lugera. Mimo porażki w pojedynku o miano pretendenckie do NWA Heavyweight Championship z Abyssem, Styles otrzymał szansę zdobycia mistrzostwa, pokonując Jarretta w Steel Cage matchu 21 kwietnia. Obronił mistrzostwo w walkach singlowych z Ronem Killingsiem, Ravenem i Chrisem Harrisem. 19 maja stracił tytuł na rzecz Killingsa w 4-Way matchu po interwencji Jeffa Jarretta.
X Division Champion (2004–2007)
Niedługo później Styles powrócił do X Division i stał się pretendentem do TNA X Division Championship. 9 czerwca 2004 pokonał Frankiego Kazariana w walce o mistrzostwo, stając się trzykrotnym posiadaczem tytułu. W kolejnych tygodniach bronił mistrzostwa w starciach z Kazarianem i Dallasem, a także rozpoczął rywalizację z Kidem Kashem. 23 czerwca jego rywale przerwali jego pojedynek z Jeffem Hardym. 28 lipca Kash i Dallas zainterweniowali w Ultimate X match o TNA X Division Championship między Stylesem, Kazarianem i Michaelem Shane’em, co doprowadziło do podziału tytułu. Styles miał kilka szans na odzyskanie tytułu, ale nie udało mu się to. 8 września Styles pokonał Kasha w Tables matchu, kończąc rywalizację. Następnie rozpoczął feud z nowym mistrzem X Division – Peteyem Williamsem. Zmierzył się z nim na Victory Road w listopadzie 2004, ale nie zdołał odebrać mu tytułu.
16 stycznia 2005, na Final Resolution, Styles pokonał Williamsa i Chrisa Sabina w Ultimate X match o X Division Championship. Rozpoczął rywalizację z Christopherem Danielsem. Zmierzyli się w 30-minutowym Iron Man matchu o tytuł, który zakończył się remisem, jednak zdecydowano się kontynuować go do momentu tzw. nagłej śmierci. Styles zdołał przypiąć przeciwnika i obronić mistrzostwo. 13 marca na Destination X Styles przegrał tytuł na rzecz Danielsa w Ultimate X match, w którym brali także udział Ron Killings i Elix Skipper.
Na Lockdown w kwietniu 2005 Styles pokonał Abyssea w pojedynku o NWA World Heavyweight Championship. 15 maja na Hard Justice zmierzył się z Jeffem Jarrettem i pokonał go, zdobywając mistrzostwo po raz trzeci. Utracił je miesiąc później na rzecz Ravena po przegranym King of the Mountain matchu na Slammiversary. Styles dołączył do turnieju TNA 2005 Super X Cup Tournament, gwarantującego zwycięzcy starcie o X Division Championship. Na Sacrifice przegrał walkę finałową turnieju z Samoą Joem przez interwencję X Division Championa Christophera Danielsa. Z powodu nieczystej przegranej, przedstawiciel zarządu TNA Larry Zbyszko postanowił dodać Stylesa do pojedynku o X Division Championship. Na Unbreakable Styles pokonał Danielsa i Joego, stając się pięciokrotnym mistrzem X Division.
Na Bound for Glory Styles pokonał Christophera Danielsa w drugim 30-minutowym Iron Man matchu. W następnym miesiącu na Genesis wygrał z Peteyem Williamsem. Rozpoczął rywalizację z Samoą Joem, a na Turning Point utracił X Division Championship na rzecz rywala. Przed Slammiversary w czerwcu 2006 Styles połączył siły z Danielsem i wspólnie wyzwali do walki posiadaczy NWA World Tag Team Championship – America’s Most Wanted. Mimo dwóch przegranych starć z mistrzami, Styles i Daniels zdołali pokonać America’s Most Wanted na Slammiversary, odbierając im tytuły. Na Hard Justice obronili mistrzostwa w walce z The Latin American Xchange (LAX), ale stracili je miesiąc później w Border Brawlu z LAX. Odbili mistrzostwa w kolejnej walce na No Surrender, po czym znowu stracili je w Six Sides of Steel matchu z LAX na Bound for Glory.
2 listopada na odcinku Impact! Styles przypiął Chrisa Sabina, zdobywając X Division Championship po raz szósty. Walka ta była także ćwierćfinałem turnieju Fight For The Right o miano pretendenckie do NWA World Heavyweight Championship. Styles wygrał też walkę półfinałową, ale nie zdołał pokonać Abyssea w finale turnieju. 16 listopada Styles utracił mistrzostwo na rzecz Christophera Danielsa. Na Genesis przegrał walkę z Christianem Cage’em, w której interweniował Daniels.
Styles rozpoczął rywalizację z Rhino i pokonał go na Turning Point. 21 grudnia Styles i Samoa Joe wygrali starcie drużynowe z Rhino i Kurtem Anglem. Na Final Resolution w styczniu 2007 Styles przegrał Last Man Standing match z Rhino. Nie udało mu się również pokonać go w Elevation X matchu miesiąc później na Destination X.
Współpraca z Tomko i TNA Front Line (2007–2009)
Na Lockdown Styles połączył siły z Christianem Cage’em i Abyssem, tworząc Team Cage (późniejsze Christian’s Coalition). Drużyna została pokonana przez ekipę Kurta Angle’a. Wkrótce Styles utworzył tag team z Tomko. Styles i Tomko przegrali walkę drużynową z Abyssem i Stingiem na Victory Road, ale na No Surrender zdobyli miano pretendenckie do TNA World Tag Team Championship, wygrywając dziesięciodrużynowy Tag Team Gauntlet match. 14 października 2007, na Bound for Glory, Styles i Tomko pokonali Team Pacman (Rona Killingsa i Adama Jonesa), zdobywając mistrzostwo drużynowe. 1 listopada obronili tytuł w walce z LAX, a na Genesis pokonali The Steiner Brothers. Tego samego wieczoru Styles i Tomko nieumyślnie pomogli Kurtowi Angle wygrać pojedynek z Christianem Cage’em. Przez następne tygodnie Styles wahał się między pozostaniem w Team Cage, a dołączeniem do The Angle Alliance. Na Final Resolution Styles ostatecznie dołączył do The Angle Alliance.
W lutym 2008 Styles przypadkowo ożenił się z Karen Angle. W kwietniu Styles i Tomko stracili tytuły mistrzowskie na rzecz Kaza i Super Erica. Kurt Angle ciągle oskarżał Stylesa i Karen o romans, co doprowadziło do odejścia Stylesa z The Angle Alliance. W ramach odwetu Tomko spowodował przegraną Stylesa w walce kwalifikacyjnej do King of the Mountain matchu. Na Slammiversary Styles pokonał Kurta Angle’a, jednak po walce stał się ofiarą ataku ze strony Angle’a i Tomko. Rywalizacja Stylesa i Angle’a trwała dalej, a Styles wygrał walkę na Hard Justice oraz pojedynek o złoty medal olimpijski Angle’a. Zwycięsko wyszedł również z rewanżowego Ladder matchu, kończąc rywalizację. Po zakończeniu feudu Styles oddał Angle’owi jego medal olimpijski, namowiony przez Jeffa Jarretta.
Na Bound for Glory Styles zmierzył się z Bookerem T i Christianem Cage’em w Triple Threat matchu, który wygrał Booker T. Niedługo po gali Booker T, Kurt Angle, Kevin Nash i Sting zjednoczyli się, tworząc The Main Event Mafię. Styles natomiast połączył siły z Samoą Joem i współtworzył stajnię TNA Front Line, składającą się z młodszych wrestlerów TNA (Jay Lethal, Consequences Creed, Petey Williams, Eric Young, ODB i The Motor City Machine Guns), mających stawić czoła Main Event Mafii. Styles wyzwał Stinga na pojedynek o TNA World Heavyweight Championship. Sting przyjął wyzwanie i ostatecznie pokonał Stylesa na gali Turning Point. Na Final Resolution w grudniu 2008 członkowie TNA Front Line zostali pokonani przez Main Event Mafię w ośmioosobowym starciu drużynowym. 22 stycznia Kurt Angle obiecał zakończyć karierę Stylesa, pokonując go w brutalnym Tables matchu, dodatkowo kontuzjując go w trakcie pojedynku.
Styles powrócił na Against All Odds, zaatakował Bookera T i ukradł mu pas TNA Legends Championship. Na Destination X, 15 marca 2009, Styles pokonał Bookera T, zdobywając nowe mistrzostwo oraz tytuł TNA Grand Slam Champion. Obronił tytuł w walce rewanżowej na Sacrifice. Na Slammiversary w czerwcu wziął udział w King of the Mountain matchu o TNA World Heavyweight Championship, ale nie udało mu się wygrać z powodu interwencji Samoa Joego, który przeszedł na stronę The Angle Alliance. 19 lipca Styles stracił TNA Legends Championship na rzecz Kevina Nasha po przegranej na gali Victory Road. Wziął udział w Best-Of-Three Series z Mattem Morganem – wygrał pierwszy z trzech pojedynków, ale przegrał dwa następne, tracąc szansę na walkę o TNA World Heavyweight Championship.
TNA World Heavyweight Champion (2009–2010)
20 września na No Surrender Styles zdobył TNA World Heavyweight Championship w pięcioosobowym starciu z Mattem Morganem, Stingiem, Hernandezem i Kurtem Anglem. Na Bound for Glory pokonał Stinga, kończąc jego serię zwycięstw. Miesiąc później, na Turning Point, Styles obronił tytuł w walce z Samoą Joem i Christopherem Danielsem. Udało mu się obronić mistrzostwo także w późniejszych pojedynkach z Desmondem Wolfem (10 grudnia na Impact!), Danielsem (na Final Resolution), Anglem (4 stycznia 2010 na Impact!) oraz Tomko (14 stycznia na Impact!). Na Genesis Styles przeszedł heel turn, pokonując Angle’a w Last Chance matchu dzięki pomocy Rica Flaira. 21 stycznia Flair oficjalnie ogłosił rozpoczęcie współpracy ze Stylesem, a jeszcze tej samej nocy Hulk Hogan ogłosił walkę rewanżową między Stylesem a Anglem, dodając, że jeżeli Flair zainterweniuje, Styles automatycznie utraci mistrzostwo na rzecz przeciwnika. W trakcie walki Styles założył na rywalu Ankle Lock, a przekupiony przez Flaira sędzia przerwał spotkanie, ogłaszając Stylesa zwycięzcą, mimo że Angle się nie poddał. Na Against All Odds Styles obronił TNA World Heavyweight Championship w sędziowanym przez Erica Bischoffa starciu z Samoa Joem, ponownie dzięki interwencji Flaira. 8 marca Styles i Flair przegrali starcie drużynowe z Abyssem i Hulkiem Hoganem. Walka między Stylesem a Abyssem na Destination X zakończyła się no contestem po tym, jak Abyss wykonał Chokeslam na przeciwniku. Na Lockdown Styles pokonał D’Angelo Dinero w Steel Cage matchu, a dzień później, 19 kwietnia 2010, utracił TNA World Heavyweight Championship w walce z Robem Van Damem.
Fortune (2010–2012)
Styles zmierzył się z Van Damem na Sacrifice, ale nie udało mu się odzyskać mistrzostwa. W międzyczasie Ric Flair rozpoczął współpracę z Kazarianem, co stało się przyczyną rywalizacji między nimi a Stylesem o względy mentora. Styles dwukrotnie próbował zaimponować Flairowi przez pokonanie Jaya Lethala, ale ostatecznie przegrał obie walki. 17 czerwca Flair ogłosił, że zamierza wskrzesić Four Horsemen pod nową nazwą – Fortune. Dodał, że każdy z potencjalnych członków stajni będzie musiał zasłużyć na dołączenie do niej. Pierwszymi członkami grupy zostali Kazarian i Styles, którzy pokonali Samoę Joego i Roba Terry’ego dzięki interwencji Desmonda Wolfe’a. 22 lipca Styles pokonał Terry’ego w walce o TNA Global Championship, zmieniając nazwę mistrzostwa na TNA Television Championship. 29 lipca do Fortune (której nazwę wkrótce zmieniono na Fortune) dołączyli James Storm i Robert Roode. Ugrupowanie rozpoczęło rywalizację z EV 2.0. Na No Surrender Styles pokonał lidera wrogiej grupy – Tommy’ego Dreamera w I Quit matchu, ale na Bound for Glory EV 2.0 pokonało Fortune w Lethal Lockdown matchu. Na następnym odcinku Impact! Fortune połączyło siły z nową stajnią Erica Bishoffa i Hulka Hogana – Immortal. Na Turning Point w listopadzie Fortune pokonało EV 2.0 w dziesięcioosobowym starciu drużynowym, co skutkowało zwolnieniem z TNA członka EV 2.0 – Sabu. Miesiąc później Styles utracił TNA Television Championship na rzecz Douglasa Williamsa, który wcześniej odwrócił się od Fortune. 3 lutego 2011 całe Fortune przeszło face turn, atakując próbujące interweniować w walkę o TNA World Heavyweight Championship Immortal. Nieobecny z powodu kontuzji Ric Flair powrócił 17 lutego i odwrócił się od Fortune podczas walki Stylesa z Mattem Hardym. Styles zmierzył się z Flairowi i Hardym w trzyosobowym Street Fightcie, gdzie został przypięty przez wspomaganego przez Hardy’ego byłego mentora. Na Victory Road w marcu pokonał Hardy’ego pomimo interwencji Flaira w pojedynek.
Na następnym Impact! Bully Ray wykonał na Stylesie Powerbomb przez stół ze szczytu stage’u, kontuzjując go. Styles powrócił 17 kwietnia na Lockdown, atakując Bully’ego Raya i pomagając Fortune pokonać Immortal. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Tommym Dreamerem, który dołączył do Immortal, aby uniknąć zwolnienia z TNA. Zmierzył się z nim w No Disqualification matchu na Sacrifice. W walkę zainterweniował Bully Ray, który zaatakował Stylesa stalowym łańcuchem, co pozwoliło Dreamerowi przypiąć przeciwnika. 26 maja Styles i Christopher Daniels pokonali Raya i Dreamera w starciu drużynowym. Rywalizacja zakończyła się wygraną Raya w Last Man Standing matchu na Slammiversary IX. W walce wieczoru Destination X w lipcu Styles pokonał Christophera Danielsa. 1 września Daniels pokonał Stylesa w rewanżu, a po walce odmówił podania dłoni przeciwnikowi. Na Bound for Glory Styles pokonał Danielsa w I Quit matchu. Po kolejnej wygranej Styles rozpoczął rywalizację z TNA World Heavyweight Championem Bobbym Roodem. Przegrał z nim pojedynek na Turning Point, zremisował Iron Man match na Final Resolution oraz przegrał ostateczne starcie na następnym odcinku Impact.
W następnych tygodniach Styles i Kazarian – ostatni dwaj członkowie Fortune – wzięli udział w drużynowym turnieju Wild Card Tournament. Podczas walki finałowej z Samoą Joem i Magnusem, 5 stycznia 2012, Kazarian opuścił Stylesa na rzecz współpracy z Christopherem Danielsem, tym samym kończąc działalność Fortune.
Ostatnie rywalizacje (2012–2013)
9 lutego 2012 Kazarian pomógł Christopherowi Danielsowi pokonać Stylesa, a trzy dni później na Against All Odds sam zdobył zwycięstwo nad nim. Na Victory Road Styles połączył siły z Mr. Andersonem, aby razem pokonać Danielsa i Kazariana. Na Lockdown w kwietniu dwa tag teamy stały się częściami mierzących się ze sobą drużyn w Lethal Lockdown matchu; ostatecznie starcie wygrała drużyna Stylesa. 10 maja Kazarian ujawnił, że na początku miał zamiar dołączyć do Danielsa, aby ten nie mógł ujawnić sekretu Stylesa, ale zmienił zdanie, gdy dowiedział się, czym był ten sekret. Daniels przedstawił kilka zdjęć sugerujących romans Stylesa z prezes TNA Dixie Carter.
Na Sacrifice Daniels i Kazarian spowodowali przegraną Stylesa w jego walce z Kurtem Anglem. 31 maja Styles pokonał Danielsa w starciu singlowym; po zakończeniu walki Daniels i Kazarian odtworzyli nagranie rozmowy telefonicznej Stylesa i Carter, będące rzekomym dowodem na ich romans. Na Slammiversary Styles i Angle pokonali Danielsa i Kazariana, zdobywając TNA World Tag Team Championship. Na następnym odcinku Impact Styles dołączył do Bound for Glory Series i został pokonany w Gauntlet matchu. 21 czerwca Styles i Carter ujawnili, że wcale nie mieli romansu, lecz pomagali ciężarnej kobiecie o imieniu Claire, która zmagała się z uzależnieniem. Tydzień później Styles i Angle przegrali mistrzostwa w starciu rewanżowym z rywalami. Po walce Daniels przyznał, że Styles i Carter mówią prawdę, ale zapomnieli wspomnieć, że to Styles jest ojcem nienarodzonego dziecka. Styles pokonał Danielsa w Last Man Standing matchu na Destination X oraz w kolejnym pojedynku w ramach Bound for Glory Series. W następnym tygodniu ujawniono, że Claire nigdy nie była w ciąży, a Daniels i Kazarian jedynie szantażowali Stylesa, próbując zniszczyć jego reputację.
30 sierpnia Styles został wyeliminowany z Bound