Aistulf – Król Longobardów
Aistulf, znany również jako Astolf (data urodzenia nieznana – zm. 756), był księciem Friuli w latach 744–749, królem Longobardów od 749 do 756 oraz księciem Spoleto w okresie 751–756. Jego ojcem był książę Pemmo.
Po tym, jak jego brat Ratchis objął tron jako król, Aistulf przejął rządy we Friuli. Następnie, po abdykacji Ratchisa, który zdecydował się na życie w klasztorze, Aistulf został królem. Kontynuował on politykę ekspansji oraz ataków na papiestwo i bizantyjski egzarchat w Rawennie. W 751 roku zdobył Rawennę, co stanowiło bezpośrednie zagrożenie dla Rzymu, gdzie zażądał podatku pogłównego.
Papież zwrócił się o pomoc do karolińskich majordomów Austrazji, którzy byli de facto władcami królestwa Franków. W 741 roku papież Grzegorz III poprosił Karola Młota o interwencję, jednakże ten był zajęty innymi sprawami i odmówił. W 753 roku papież Stefan II odwiedził Pepina Krótkiego, syna Karola Młota, który został koronowany na króla Franków w 751 roku za zgodą papieża Zachariasza. W ramach podziękowania za wsparcie papieskie przy koronacji, Pepin przekroczył Alpy, pokonał Aistulfa w 756 roku i przekazał papieżowi ziemie, które Aistulf odebrał ducatus Romanus oraz egzarchatowi (Emilia-Romania i Pentapolis).
Aistulf zmarł w 756 roku podczas polowania. Po jego śmierci, tron Longobardów objął Dezyderiusz, a Alboin został księciem Spoleto. Księstwo Friuli Aistulf przekazał swojemu szwagrowi Anzelmowi, opatowi Nonantoli, poślubiwszy jego siostrę Gisaltrudę w 749 roku, kiedy to został królem.
Przypisy