Airspeed Courier

Airspeed AS.5 Courier

Airspeed AS.5 Courier to brytyjski, lekki samolot pasażerski i transportowy, który powstał w okresie dwudziestolecia międzywojennego. W trakcie II wojny światowej kilka egzemplarzy było wykorzystywanych przez Royal Air Force.

Historia

Projekt Airspeed AS.5 Courier został stworzony w 1931 roku przez A. H. Tiltmana, jednego ze współzałożycieli firmy lotniczej Airspeed Ltd.. Z powodu braku odpowiedniego finansowania, prace nad prototypem rozpoczęły się dopiero we wrześniu 1932 roku. Pierwszy lot maszyny, napędzanej silnikiem gwiazdowym Armstrong Siddeley Lynx IVC, miał miejsce 11 kwietnia 1933 roku.

Airspeed Courier wyróżniał się wśród innych samolotów z tego okresu chowanym podwoziem, co czyniło go pierwszym seryjnie produkowanym brytyjskim samolotem z tą innowacją. Samoloty produkcyjne różniły się od prototypu osłoną silnika w postaci pierścienia Townenda. Łącznie powstały dwie wersje, które różniły się zastosowanym napędem, a całkowita liczba wyprodukowanych egzemplarzy wyniosła 16.

W 1934 roku jeden z samolotów został zakupiony przez Royal Air Force jako maszyna dyspozycyjna, a pozostałe trafiły do lotnictwa cywilnego, gdzie służyły jako lekkie samoloty komunikacyjne. Zarejestrowany jako G-ACJL, jeden z egzemplarzy wziął udział w długodystansowym rajdzie lotniczym MacRobertson Air Race, który odbył się między Wielką Brytanią a Melbourne w Australii. Po wybuchu II wojny światowej, RAF przejął dziewięć cywilnych samolotów, wykorzystując je do łączności i transportu. Po zakończeniu wojny tylko jeden z nich wrócił do prywatnych właścicieli i był eksploatowany do końca 1947 roku.

Opis konstrukcji

Airspeed AS.5 Courier był jednosilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem o drewnianej konstrukcji, pokrytym sklejką oraz płótnem. Napędzany był silnikiem gwiazdowym Armstrong Siddeley Lynx IVC o mocy 240 hp (179 kW) w wersji AS.5A lub Armstrong Siddeley Cheetah V o mocy 305 hp (227 kW) w wersji AS.5B. W celach eksperymentalnych jedna z maszyn została wyposażona w silnik Napier Rapier IV o mocy 325 hp (242 kW). Samolot miał klasyczne, trójpodporowe podwozie z płozą ogonową, które chowało się w czasie lotu.