Air New Zealand Cup 2009
Air New Zealand Cup 2009 to czwarta edycja zreformowanych rozgrywek National Provincial Championship, które są mistrzostwami nowozelandzkich prowincji w rugby union, a jednocześnie trzydziesta czwarta edycja ogółem. Zawody miały miejsce od 30 lipca do 7 listopada 2009 roku.
Na początku sierpnia 2008 roku zaprezentowano nową strukturę rozgrywek, która zakładała zmniejszenie liczby drużyn do dwunastu oraz wprowadzenie pełnego systemu kołowego, kończącego się fazą pucharową, obejmującą półfinały oraz ewentualny baraż z zwycięzcą Heartland Championship. Jednak pod koniec września NZRU zdecydował się na wprowadzenie pełnej, trzynastokolejkowej fazy grupowej na kolejne dwie edycje, przy zachowaniu tej samej liczby zespołów uczestniczących. Zmiany te zapowiedziano na sezon 2011.
W rozgrywkach wzięło udział czternaście drużyn, które rywalizowały w pierwszej fazie systemem kołowym w ramach jednej grupy. Czołowa czwórka awansowała do półfinałów. Zwycięzca meczu zdobywał cztery punkty, za remis przyznawano dwa punkty, natomiast porażka nie była punktowana. Dodatkowo, zdobycie co najmniej czterech przyłożeń lub przegrana różnicą nie większą niż siedmioma punktami premiowane były punktem bonusowym. W przypadku równej liczby punktów przy ustalaniu pozycji w grupie brano pod uwagę następujące kryteria: wynik bezpośredniego meczu między drużynami, lepsza różnica punktów zdobytych i straconych w całej fazie grupowej, wyższa liczba zdobytych przyłożeń, a na końcu rzut monetą. Terminarz rozgrywek ogłoszono w lutym 2009 roku.
Półfinały oraz finał były powtórką z poprzedniego roku. Tytuł obroniła drużyna Canterbury, natomiast dla zespołu z stolicy był to czwarty przegrany finał z rzędu i szósty w ciągu ostatnich siedmiu edycji. Najlepszym zawodnikiem edycji został uznany Mike Delany.
W gronie sędziów, którzy prowadzili zawody, znaleźli się także arbitrzy spoza Nowej Zelandii, tacy jak Wayne Barnes, Nathan Pearce oraz Andrew Lees. Głównym sędzią finału był Vinny Munro, a jego asystenci, Jonathon White i Chris Pollock, zostali wyznaczeni do prowadzenia półfinałów.
W maju 2009 roku rozpoczęto prace nad reformą rozgrywek. Miesiąc później NZRU zatwierdził nową strukturę, która przewidywała dziesięć drużyn na najwyższym poziomie rozgrywek oraz sześciozespołową Dywizję 1. Planowano również możliwość spadków i awansów pomiędzy tymi dwoma poziomami. Cały sezon miałby składać się z fazy grupowej i pucharowej, trwając maksymalnie trzy miesiące. Cztery drużyny relegowane do Dywizji 1 oraz dwa awansujące z Heartland Championship miały być wyłonione na podstawie kryteriów finansowych i sportowych. Wątpliwości dotyczące możliwości finansowych związków z Heartland Championship, które mogłyby awansować do wyższej dywizji, oraz problemy związane z drużynami zagrożonymi spadkiem, sprawiły, że w grudniu 2009 roku NZRU wycofał się z proponowanych zmian, pozostawiając ten sam system rozgrywek na kolejny sezon.
Faza grupowa
Faza pucharowa
Przypisy
Bibliografia
ANZC 2009 Fixtures. itmcup.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
ANZC 2009 Standings. itmcup.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
Final details on the 2009 Air New Zealand Cup squads. allblacks.com. [dostęp 2014-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).
