Sinica (Aiolopus)
Sinica, znana również jako Aiolopus, to rodzaj owadów prostoskrzydłych, który należy do rodziny szarańczowatych.
Te owady osiągają długość do 30 mm. Ich głowa ma trapezowate dołki ciemieniowe oraz wierzchołek ciemienia ustawiony pod kątem prostym w odniesieniu do środka czoła. Przedplecze odznacza się słabo widocznymi listewkami bocznymi oraz niską, przeciętą pojedynczą bruzdą poprzeczną listewką środkową. Obie pary skrzydeł przekraczają długość tylnych ud. Na pokrywach skrzydeł występuje wyraźna żyłka umiejscowiona w polu środkowym. Tylne skrzydła zaledwie u nasady mają delikatne zabarwienie, a na końcach są jedynie nieznacznie przydymione.
Przedstawiciele tego rodzaju występują w większości regionów Afryki, Europy oraz Azji, a także na niektórych wyspach Oceanii. W Polsce rodzaj ten jest reprezentowany jedynie przez sinicę nadbrzeżną.
Takson ten został wprowadzony w 1853 roku przez F. Fiebera. W jego skład wchodzi 14 opisanych gatunków, w tym:
- Aiolopus carinatus (Bey-Bienko, 1966)
- Aiolopus dubia Willemse, 1923
- Aiolopus longicornis Sjöstedt, 1910
- Aiolopus luridus (Brančik, 1896)
- Aiolopus markamensis Yin, 1984
- Aiolopus meruensis Sjöstedt, 1910
- Aiolopus morulimarginis Zheng & Sun, 2008
- Aiolopus nigritibis Zheng & Wei, 2000
- Aiolopus obariensis Usmani, 2008
- Aiolopus oxianus Uvarov, 1926
- Aiolopus puissanti Defaut, 2005
- Aiolopus simulatrix (Walker, 1870)
- Aiolopus strepens (Latreille, 1804)
- Aiolopus thalassinus (Fabricius, 1781) – sinica nadbrzeżna