Ainur

Ainurowie w mitologii Śródziemia

Ainurowie (qya. ainu – święty, lm. ainur, z valarinu Ayanûz) to istoty, które przypominają bogów lub aniołów w uniwersum stworzonym przez J.R.R. Tolkiena.

Ainurowie są duchowymi bytami, które powstały z myśli Eru Ilúvatara, jedynego boga w uniwersum Tolkiena. Wspólnie z nim, poprzez Ainulindalë, stworzyli wizję Eä. Każdy z Ainurow znał jedynie część zamysłów Ilúvatara, z której został stworzony, z wyjątkiem najpotężniejszego z nich, Melkora, który miał dostęp do części wiedzy każdego z pozostałych. Większość Ainurow pozostaje z Ilúvatarem, jednak niektórzy z nich przybyli na Ardę, aby wypełniać ją Muzyką Ainurów po stworzeniu Eä.

Czternastu najpotężniejszych Ainurow określa się mianem Valarów (Melkor, który stał się Czarnym Władcą i uosobieniem zła, nie jest już uznawany za jednego z Valarów). Mniejsi Ainurowie, którzy zstąpili na Ardę wraz z Valarami, nazywani są Majarami. Do Majarów należeli m.in. Sauron, Ungolianta, Balrogowie, a także czarodzieje, tacy jak Gandalf i Saruman. Ainurowie, którzy zstąpili na Ardę, są z nią związani aż do jej końca (Melkor, wyrzucony w Pustkę, ma powrócić przed jej zakończeniem).

Ainurowie, choć byli istotami duchowymi, posiadali określoną płeć i po przybyciu do materialnego wszechświata (Ei) przyjmowali różne formy, często podobne do Dzieci Ilúvatara. Tolkien w Silmarillionie wspomina, że istniały między nimi więzy pokrewieństwa (np. Manwë i Melkor byli braćmi, powołanymi do istnienia z myśli Ilúvatara, a dwaj bracia Fëanturi są najczęściej nazywani Mandosem i Lorienem) oraz tworzyli pary podobne do małżeństw Dzieci (Małżonką Aulego jest Yavanna, a Namo ma za żonę Vaire).

Tylko raz doszło do zmieszania rodu Ainurow z rodem Dzieci Ilúvatara. Jedna z Majarów, Meliana, poślubiła króla elfów, Elu Thingola. Z tego związku narodziła się Lúthien, która zakochała się w człowieku, Berenie, i dla niego zrezygnowała ze swojej nieśmiertelności.