Ain Kaalep

Ain Kaalep (ur. 4 czerwca 1926 w Tartu, zm. 9 czerwca 2020 tamże) był estońskim językoznawcą, poetą, pisarzem oraz tłumaczem.

Życiorys

Uczył się w gimnazjum w Tartu. Jako ochotnik służył w fińskim pułku piechoty, przez co w latach 1946–1947 został uwięziony przez radzieckie władze okupacyjne. W 1956 roku uzyskał dyplom na Uniwersytecie w Tartu, gdzie studiował języki ugrofińskie. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na uniwersytecie, koncentrując się na tłumaczeniach oraz filologii klasycznej. Od 1989 do 2001 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Akademia”. W 2002 roku został profesorem sztuk wyzwolonych na Uniwersytecie w Tartu. Tworzył wiersze o klasycznej formie oraz refleksyjno-intelektualne, w tym m.in. „Samarkandi vihik” (Samarkandzki zeszyt, 1962), „Järvemaastikud” (Jeziorne pejzaże, 1968), „Klaasmaastikud” (Szklane pejzaże, 1971) oraz „Kuldne Aphrodite ja teisi luuletusi” (Złota Afrodyta i inne wiersze, 1986). Pisał także opowiadania i sztuki, takie jak „Jumalatosin” (Ojciec chrzestny, 2008) i „Minu silmad ja sinu silmad” (Moje oczy i twoje oczy, 1965). Tłumaczył poezję światową od starożytności do współczesności (seria „Peegelmaastikud” – Lustrzane pejzaże, tomy 1–2, 1976–1980), głównie przekładając utwory z języków niemieckiego, francuskiego oraz hiszpańskiego na język estoński. Wśród przetłumaczonych autorów znaleźli się m.in. Sofokles, Goethe, Villon, Baudelaire, Hesse, Mann, Vallejo, García Lorca, Pessoa, Hikmet, Prévert, Dürrenmatt, Frisch, Paz oraz Eich. Opublikował również zbiory esejów krytycznoliterackich, takie jak „Maavallast ja maailmakirjandusest” (Maavalla i literatura światowa, 1984) oraz „Kolm Lydiat” (1997). Był członkiem Kongresu Estońskiego oraz Zgromadzenia Konstytucyjnego. Otrzymał tytuł honorowego obywatela Elvy. W 1996 roku został odznaczony Orderem Herbu Państwowego III klasy. Zdobył także liczne nagrody literackie, w tym nagrodę im. Jaana Krossa w 2010 roku.