Aimone Taparelli (1398 – 15 sierpnia 1495) był włoskim dominikaninem oraz inkwizytorem, uznawanym za błogosławionego przez Kościół katolicki.
Urodził się w rodzinie hrabiów Lagnasco. Początkowo podjął pracę jako świecki prawnik, jednak po śmierci żony w 1441 roku, zdecydował się wstąpić do zakonu dominikanów w konwencie San Domenico w Turynie. Następnie ukończył studia teologiczne na uniwersytecie w Turynie, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii. W 1466 roku, na mocy decyzji władz zakonnych, został przeniesiony do konwentu w Savigliano.
21 kwietnia 1466 roku Bartolomeo Cerveri (późniejszy błogosławiony), dominikański inkwizytor okręgu Savigliano, został zamordowany przez waldensów. Po blisko rocznym wakacie, w połowie 1467 roku Aimone został mianowany jego następcą. W roku 1468 objął także funkcję przeora konwentu w Savigliano oraz został nadwornym kaznodzieją i spowiednikiem księcia Sabaudii, Amadeusza IX (który panował w latach 1465–1472). W 1483 roku ponownie został przeorem Savigliano, kiedy to gościł w swoim konwencie zebranie kapituły prowincjalnej prowincji zakonnej Lombardii Górnej, znanej oficjalnie jako „prowincja św. Piotra Męczennika”. W tym okresie pełnił również funkcję wikariusza tej prowincji.
Aimone pozostał inkwizytorem w Savigliano aż do swojej śmierci, będąc dwukrotnie potwierdzanym na tym stanowisku przez władze zakonne (w styczniu 1483 oraz 5 stycznia 1489). Mimo że w okręgu Savigliano, który obejmował całą południową część księstwa Sabaudii oraz markizat Saluzzo, istniała znaczna społeczność heretyckich waldensów, brak jest informacji o jakichkolwiek procesach, które miałby wytaczać Aimone. Wiadomo natomiast, że w 1482 roku, wraz z dwoma wikariuszami, Vito Beggiamim i Giovannim Boscato, prowadził śledztwo przeciwko domniemanym czarownicom w Savigliano, Mandamento oraz Villafranca Piemonte. O działaniach Taparelliego i Beggiamiego w Savigliano oraz Mandamento nie ma więcej informacji, natomiast Giovanni Boscato wytoczył w Villafranca Piemonte proces przeciwko czterem oskarżonym, z czego trzy osoby zostały skazane na spalenie na stosie. Kilka lat wcześniej, w 1477 roku, wiceinkwizytor Taparelliego w diecezji Mondovì, Biagio Berra, skazał na śmierć cztery rzekome czarownice w Cuneo.
Aimone Taparelli był szanowany jako kaznodzieja oraz spowiednik, a także z powodu swojej osobistej pobożności. Zmarł w opinii świętości w wieku 97 lat, a jego kult jako błogosławionego został potwierdzony przez papieża Piusa IX 29 maja 1856 roku.
Bibliografia:
Michael Tavuzzi, Renaissance Inquisitors. Dominican Inquisitors and Inquisitorial Districts in Northern Italy, 1474-1527, Brill: Leiden – Boston 2007, s. 214